mahatma gandhi essay in assamese

মহাত্মা গান্ধী ৰচনা | Mahatma Gandhi Essay in Assamese

মহাত্মা গান্ধী ৰচনা | মহাত্মা গান্ধী অসমীয়া ৰচনা | Mahatma Gandhi Essay in Assamese | মোহনদাস কৰমচান্দ গান্ধী ৰচনা | মহাত্মা গান্ধীৰ বিষয়ে ৰচনা | গান্ধীজীৰ বিষয়ে ৰচনা | বাপুজীৰ বিষয়ে ৰচনা | জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীৰ ৰচনা | Mahatma Gandhi Essay | Mohandas Karamchand Gandhi Essay in Assamese | Gandhiji Essay in Assamese | Bapuji Essay In Assamese | Father of the Nation Essay in Assamese

Table of Contents

মহাত্মা গান্ধী ৰচনা

যিজন ব্যক্তিয়ে মানৱ সমাজলৈ শৃঙ্খলা, সুখ, শান্তি, সংহতি, ভাতৃত্ববোধ আদিৰ ক্ষেত্ৰত বিশেষ অৱদান আগবঢ়ায় সেইজন ব্যক্তিক “মহান ব্যক্তি” বুলি বিবেচনা কৰা হয়। মানৱ ইতিহাসত অৱশ্যে মহান ব্যক্তিৰ অভাৱ নাই। কিন্তু তেনে মহান ব্যক্তিসকলৰ মাজৰ পৰা মই মহামানৱ মহাত্মা গান্ধীক মোৰ আদৰ্শ ব্যক্তি  হিচাপে নিৰ্বাচন কৰিছোঁ।

মহাত্মা গান্ধীৰ জন্ম আৰু পৰিচয়

মহাত্মা গান্ধী ৰ আচল নাম আছিল মোহনদাস কৰমচান্দ গান্ধী। তেওঁ ২ অক্টোবৰ, ১৮৬৯ চনত গুজৰাটৰ পোৰবন্দৰত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁৰ দেউতাকৰ নাম আছিল কৰমচান্দ গান্ধী। তেওঁ সেই সময়ত ৰাজকোটৰ এজন মন্ত্ৰী আছিল। তেওঁৰ মাকৰ নাম আছিল পুতুলী বাঈ। তাই এগৰাকী ধৰ্মভীৰু মহিলা আছিল।

শিক্ষা আৰু কৰ্ম জীৱন

মহাত্মা গান্ধীয়ে ৰাজকোটৰ পৰা প্ৰাথমিক শিক্ষা লাভ কৰি উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে ইংলণ্ডলৈ যায় আৰু এজন উকিল হৈ আহে। প্ৰথমতে তেওঁ ভাৰতৰ বম্বে হাই কোর্টত ওকালতি আৰম্ভ কৰে। তাৰ পাছত তেওঁ ওকালতি ব্যৱসায়ৰ উদ্দেশ্যে দক্ষিণ আফ্ৰিকালৈ যায়। দক্ষিণ আফ্ৰিকাত থকা সময়খিনিত তেওঁ সেই সময়ত উপনিবেশিক শাসকসকলে থলুৱা আফ্ৰিকীয়সকল আৰু প্ৰবাসী ভাৰতীয়সকলৰ ওপৰত কৰা দমনমূলক অন্যায় নীতিৰ বিৰুদ্ধে এলানি আন্দোলনৰ গুৰি ধৰি সফলতা আৰু জনপ্রিয়তা অর্জন কৰে।

১৯১৫ চনত তেওঁ ভাৰতলৈ ঘূৰি আহি ভাৰতীয় জাতীয় কংগেছত যোগদান কৰি ইয়াৰ নেতৃত্ব গ্ৰহণ কৰে। তেওঁ নেতৃত্ব বহন কৰি ইংৰাজসকলক ভাৰতৰ পৰা খেদিবলৈ আৰু বিদেশী শাসনৰ পৰা ভাৰতক মুক্ত কৰিবলৈ এলানি আন্দোলন পৰিচালনা কৰে আৰু অৱশেষত ১৫ আগষ্ট, ১৯৪৭ চনত ভাৰতবৰ্ষক স্বাধীন কৰে।

মহাত্মা গান্ধীৰ মূলমন্ত্র

গান্ধীজীৰ মূলমন্ত্ৰ আছিল- সত্য, অহিংসা আৰু অস্পৃশ্যতা বর্জন। তেওঁ সকলোকে এজন ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি ভাবিছিল।

মহাত্মা গান্ধীৰ মৃত্যু

ভাৰতবৰ্ষক বিদেশী শাসকসকলৰ হাতৰ পৰা স্বাধীন কৰাৰ পিছত এখন সমৃদ্ধিশালী ৰামৰাজ্য গঢ় দিয়াৰ সপোন পুহি ৰখা মহাত্মা গান্ধীক জানুৱাৰী ৩০, ১৯৪৮ চনত নাথুৰাম গডচ নামৰ এজন উম্মত্ত গোড়া হিন্দু মৌলবাদীয়ে নতুন দিল্লীৰ বিৰলা ভৱনৰ সমীপত প্রার্থনা সভাত অংশ লৈ থকাৰ সময়ত গুলিয়াই হত্যা কৰিছিল। উল্লেখ্য যে নতুন দিল্লীৰ ৰাজঘাটত আছে গান্ধীৰ স্মৃতিসৌধ।

মহাত্মা গান্ধী মোৰ আদৰ্শ ব্যক্তি হোৱাৰ কাৰণ

মহাত্মা গান্ধীক মই ভাল পাওঁ আৰু প্ৰশংসা কৰো এই কাৰণে যে তেখেত এজন মানৱ দৰদী মহান নেতা আছিল। তেখেতৰ আদৰ্শ আৰু ব্যক্তিত্বত মোহিত হৈ দেশী-বিদেশী বহুতো ব্যক্তিয়ে তেওঁৰ শিষ্যত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ সদায় সহজ-সৰল জীৱন যাপন কৰিছিল। তেওঁ সমাজৰ পৰা অস্পৃস্যতা দূৰ কৰিবলৈ আপ্রাণ চেষ্টা কৰিছিল। হিন্দু আৰু মুছলমানৰ মাজত সংহতি স্থাপন কৰাৰ বাবেও যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰিছিল। তেওঁ এজন মহান সমাজ সংস্কাৰকো আছিল। তেওঁ ভাৰতবৰ্ষত কুটিৰ শিল্পৰ বিকাশৰ হকে মাত মাতিছিল আৰু নিজে সুতা কাটি কাপোৰ বৈছিল।

তেওঁ সার্বজনীন শিক্ষাৰো পোষকতা কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ এজন লিখকো আছিল। তেওঁ নিজে কেইবাখনো আলোচনী সম্পাদনা কৰিছিল। সিবিলাকত তেওঁৰ বহুত মূল্যবান লিখনি সিঁচৰতি হৈ আছে। তেওঁৰ আত্মজীৱনী “মোৰ সত্য অন্বেষণৰ কাহিনী” খন বিশ্বজুৰি লাখ লাখ পাঠকৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছে।

মহাত্মা গান্ধী ৰ মৃত্যু হ’ল সঁচা কিন্তু তেখেতৰ জীৱনৰ আদৰ্শ আজিও আমাৰ মাজত বিৰাজ মান হৈ আছে। মহাত্মা গান্ধীৰ জীৱন অধ্যয়ন কৰি আমি বহুত আদর্শ শিকিব পাৰো। আমি সকলোৱে তেওঁৰ জীৱনৰ পৰা শিক্ষা লাভ কৰা উচিত।

About The Author

Bellal Hossain Mondal

Related posts.

বিজ্ঞানৰ অৱদান ৰচনা | Bigyanor Obodan Essay

মোৰ প্রিয় গ্রন্থ ৰচনা – মিৰি জীয়ৰী | Mor Priya Grantha Miri Jiyori Essay

দূৰদৰ্শন ৰচনা | Television Essay in Assamese

নাৰী শিক্ষা আৰু ইয়াৰ প্ৰয়োজনীয়তা ৰচনা | Women’s Education and Its Needs Essay in Assamese

Leave a comment cancel reply.

You must be logged in to post a comment.

Assamese Essay On Mahatma Gandhi

I am giving you the Assamese Essay on Mahatma Gandhi in Assamese language. If you found anything wrong in my writing please don’t hesitate to contact me through contact form or you can comment below. I hope you will enjoy it.

Table of Contents

Assamese Essay on Mahatma Gandhi “Arombhoni Aru Porisoy”

আৰম্ভনি আৰু পৰিচয়.

মহাত্মাগান্ধী ভাৰতৰ এজন মহান আৰু উৎকৃষ্ট ব্যক্তিত্বৰ ব্যক্তি আছিল । আজিও তেখেতৰ নাম দেশ বিদেশত প্ৰচলিত আছে। মহাত্মাগান্ধীৰ জন্ম 2 অক্টোবৰ, 1869 চনত গুজৰাটৰ কাঠিয়বড়ত অবস্তিত পোৰবন্দৰ স্থানত হৈছিল । মহাত্মাগান্ধীৰ সম্পুৰ্ণ নাম আছিল মোহন দাস কৰমচান্দ গান্ধী যি তেখেতৰ দেউতাকৰ নামত ৰখা হৈছিল । গান্ধীজিৰ মাকৰ নাম আছিল পুতুলি বাই আৰু দেউতাকৰ নাম আছিল কৰমচান্দ গান্ধী । গান্ধীজি তেখেতৰ মাক দেউতাকৰ চতুৰ্থ পুত্ৰ আৰু অন্তিম সন্তান আছিল ।

Assamese Essay on Mahatma Gandhi “Khikha Jibon”

শিক্ষা জীৱন.

গান্ধীজিৰ প্ৰাথমিক শিক্ষা পোৰবন্দৰত হৈছিল যত তেখেত এজন সধাৰণ ছাত্ৰ আছিল । প্ৰাথমিক শিক্ষাৰ সময়ত গান্ধিজীয়ে তেখেতৰ সহপাথী সকলৰ লগত কম কথা কৈছিল কিন্তু গুৰু জনক সদায় সন্মান কৰিছিল। গন্ধিজীয়ে মেট্ৰিক স্থানীয় বিদ্যালয়ৰ পৰা উৰ্ত্তীৰ্ণ হৈছিল । মেট্ৰিকৰ পিছত তেখেত উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে ইংলেন্ডলৈ গৈছিল ।তাৰ পাছত দক্ষিন আফ্ৰিকাৰ পৰা উকালতি পঢ়িছিল।

স্কুলত থাকোতে তেখেত এজন সত্যবাদি আৰু পৰিশ্ৰমী আছিল। তেখেতে কেতিয়াও মিছা কথা কোৱা নাছিল । । গান্ধীজিৰ সপোন আছিল যে তেখেত এজন ডাক্তৰ হব কিন্তু বৈষ্ণৱ পৰিয়ালৰ সন্তান হোৱাৰ বাবে কটা-ছিঙা কৰাৰ অনুমতি তেখেতৰ ঘৰৰ পৰা দিয়া নাছিল।

Assamese Essay on Mahatma Gandhi “Boibahik Jibon”

বৈবাহিক জীৱন.

গান্ধীজিয়ে 13 বছৰ বয়সত স্কুলীয়া শিক্ষা শেষ কৰে। 13 বছৰ বয়সতে তেখেতৰ বিবাহ পোৰবন্দৰৰ এজন বেপাৰীৰ পুত্ৰীৰ লগত তেখেতৰ বিবাহ হৈছিল যাৰ নাম আছিল কস্তুৰি দেবী।

কৰ্ম জীৱনৰ আৰম্ভণি

গান্ধীজী বৰ লাজুকীয়া স্বভাৱৰ আৰু মিছা কথা কোৱাত পাৰ্গত নোহোৱাৰ বাবে আৰম্ভণিতেই তেওঁ বিফলতাৰ সম্মুখীন হব লগীয়া হৈছিল । সেই সময়ত ভাৰতৰ দুজন বিখ্যাত ৰাজনীতিবিদ গোপাল কৃষ্ণ গোখলে আৰু দাদাভাই নৌৰজীৰ লগ পায় যাৰ ফলত গান্ধীজীৰ জীৱনত পৰিৱৰ্তন আৰু কৰ্মপন্থা সমৰ্থবান হবলৈ ধৰে ।

দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ নাটলত অহিংস সংগ্ৰাম

সেই সময়ত দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ নাটলত প্ৰবাসী ভাৰতীয় ব্যৱসায় আৰু শ্ৰমিক সকলৰ ওপৰত ব্ৰিটিছৰ আমানৱীয় অত্যাচাৰ, নিৰ্যাতন চৰম সীমাত উপনীত হৈছিল । 1893 চনত তেওঁ ভাৰতীয় তেওঁ বৃটিছ চৰকাৰ এখন অন্যায় আৰু সৰ্বধ্বংসী বিলৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতীয় নিৰ্যাতিত সকলৰ মুক্তিৰ বাবে প্ৰথম সংগ্ৰাম আৰম্ভ হয় আৰু ইংৰাজ সকলে ভাৰতীয় সকলৰ দাবী মানিবলৈ বাধ্য হয় । গান্ধীজীয়ে 20 বছৰতকৈও অধিক সময় নাটলত থাকি ” নাটাল ভাৰতীয় কংগ্ৰেছ” নামৰ প্ৰতিষ্ঠানতোৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু নানান ধৰণৰ সাংগঠনিক কাম সম্পাদন কৰি 1914 চনত ভাৰতলৈ ঘুৰি আহে ।

ভাৰতত কাৰ্য্যক্ৰমনিকা

গান্ধীজী নাটালত থকা অৱস্থাততেই তেওঁৰ চৰ্চা ভাৰতত বিয়পি পৰিছিল । গান্ধীজী প্ৰথমতে ভাৰতলৈ আহি সবৰমতী নামৰ ঠাইত এখন আশ্ৰমৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু এই আশ্ৰম প্ৰতিষ্ঠা কৰি তেওঁ জনকল্যানৰ হকে নানা ধৰণৰ সাংগঠনিক কাম সম্পাদনা কৰিছিল ।

স্বাধীনতা সংগ্ৰাম আৰম্ভ Assamese Essay on Mahatma Gandhi Swadhinata Sangram

1920 চনত কলিকতাত গান্ধীজীয়ে স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ পাশুপাত অস্ত্ৰ অসহযোগ আন্দোলন ৰাইজৰ হাতত তুলি দিয়ে । গান্ধীজীয়ে ভাৰতবাসীৰ অন্তৰত জাতীয় ভাৱ জগাই তুলিবৰ কাৰণে বিদেশী বস্তু বৰ্জন, খদ্দৰৰ প্ৰচলন আদি আন্দোলন গঢ়ি তোলে । 1920 চনত হিন্দু-মুছলমানৰ সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষ আৰম্ভ হোৱাত গান্ধীজীয়ে তাৰ প্ৰতিবাদ অনশন ব্ৰত গ্ৰহণ কৰে । 1935 চনত জাতীয় কংগ্ৰেছে পূৰ্ণ স্বৰাজ ঘোষণা কৰে আৰু আইন অমান্য আন্দোলন আৰম্ভ হয় আৰু গান্ধীজীৰ নেতৃত্বত দেশবাসী উদ্বুদ্ধ হৈ স্বাধীনতাৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰে ।

1939 চনত পৃথিৱীব্যাপী আৰম্ভ হয় দ্বিতীয় মহাসমৰ আৰু 1942 চনৰ 8 আগষ্ট তাৰিখে কংগ্ৰেছৰ বোম্বাই অধিবেশনত ভাৰতৰ পূৰ্ব স্বাধীনতা আৰু ইংৰাজৰ ভাৰত ত্যাগ প্ৰস্তাৱ গৃহীত হল । ইয়াৰ ফলত ইয়াৰ ফলত গান্ধীজীকে ধৰি আৰু বহু নেতাক ইংৰাজে জেলত সোমাই ৰাখিলে । বহুজনে প্ৰাণৰ বলিদানো দিলে বহুজন ফাঁচীত উলমিল তথাপিও ভাৰতবাসীৰ এই আন্দোলনত হৰুৱাব নোৱাৰিলে যাৰ ফলত ভাৰতবাসীয়ে 1947 চনত 15 আগষ্ট তাৰিখে স্বাধীনতা ঘূৰাই পালে ।

সত্য, অহিংসা আৰু বিশ্বপ্ৰেমৰ প্ৰতীক, জাতিৰ জনক ৰূপে পৰিচিত মহাত্মা গান্ধীৰ তুলনা পাবলৈ টান । সেয়েহে তেওঁক বিশ্বৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ মানুহ হিচাপে অভিহিত হৈছে । “মোৰ সত্য আম্বেশ্বনৰ কাহিনী” গান্ধীজীৰ জীৱন দৰ্শন । প্ৰতিটো কাম, প্ৰতিটো চিন্তা, প্ৰতিটো পদক্ষেপ সত্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত হয় নে নহয়, পৰীক্ষা কৰিহে গান্ধীজী আগ বাঢ়িছিল । গতিকে তেওঁৰ সত্যৰ পৰীক্ষা আৰু আন্দোলনৰ সমস্ত জীৱনটোৱেই আছিল তেওঁৰ বাণী ।

READ MORE ESSAY CLICK HERE

By Assamlearningpoint

Hi, readres welcome to my site. Myself Rinku Baruah working as a blogger to help readers of Assam to get infromation in assamese. If you want to know more about me visit about me page . Thankyou

Related Post

Class 9 science chapter 1 question answer in assamese, class 9 science solution assamese medium, class 9 science in assamese, leave a reply cancel reply.

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

কোপৌ ফুল (ফক্সটেইল অৰ্কিড)ক অসমৰ ৰাজ্যিক ফুল হিচাপে গ্ৰহণ কৰাৰ বিষয়ে এটা ব্লগ পোষ্ট :

History of the rongker festival ii ৰংকেৰ মহোৎসৱৰ ইতিহাস, টুকাৰী গীত ii history of tookari geet, judima festival in assamese.

All Category

• _Home/Syllabus
• _Assamese - English Grammar
• _Assamese Grammar
• _Assamese Essay
• _Assam History
• Privacy Policy
• Disclaimer and Others Policy

Post Top Ad

Wednesday, may 26, 2021.

• Essay on Mahatma Gandhi in Assamese || Mahatma Gandhi Assamese Essay || মহাত্মা গান্ধী ৰচনা

১৮৬৯ চনৰ ২ অক্টোবৰ তাৰিখে গুজৰাটৰ পোৰবন্ধৰত মহাত্মা গান্ধীৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ আচল নাম মোহন দাস কৰমচাঁন্দ গান্ধী । তেখেতৰ পিতৃৰ নাম আছিল কৰমচাঁন্দ গান্ধী আৰু মাকৰ নাম পুতুলী বাঈ । তেখেতে প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত উৰ্ত্তীৰ্ণ হৈ উচ্চ শিক্ষা লাভ কৰিবলৈ বিলাতলৈ য়ায।

সেই সময়ত বিদেশত ভাৰতীয় সকলে বগা চাহাব সকলৰ পৰা সততে অপমান পাইছিল। দক্ষিণ আফ্ৰিকাতো ভাৰতীয় সকলক ভাল চকুৰে চোৱা নাছিল। অকল ভাৰতীয় সকল নহয় “ কলা ছালৰ ” মানুহবোৰকো বগা চাহাব সকলে নানা লাঞ্ছনা দিছিল। মহাত্মা গান্ধীয়ে সেই অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ কৰি সকলো মানুহৰে সমান অধিকাৰ ধ্বনিৰে দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ বুকুত কঁপনি তুলিছিল। তেখেতৰ লগত আৰু বহুতো সহযোগ কৰি সেই অৱস্থাৰ বহুখিনি উন্নতি সাধন কৰিছিল।

তেতিয়া আমাৰ দেশ ভাৰতো ইংৰাজৰ অধীনত আছিল। মহাত্মা গান্ধী ভাৰতলৈ উভতি আহি মাতৃভূমিক স্বাধীন কৰিবলৈ মন মেলিলে। সেই কাৰণে তেখেতে ভাৰতৰ বহু কেইজন নেতৃস্থানীয় লোকক লৈ প্ৰখমে ১৯২১ চনত অসহযোগ আন্দোলন চলায়। এই কাৰ্য্যৰ বাবে তেখেতে কাৰাবাস খাটিবলগীয়া হয় । তেখেতৰ লগত আৰু বহুতো ভাৰতীয় লোক কাৰাবাস খাটে। এনেকৈ ১৯৩১ চনত লোণ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ১৯৩২ চনত হোৱা গণ আন্দোলনৰ নেতৃত্বৰ ভাৰ তেখেতেই লৈ কাৰাবাস খাটে। তথাপি ভাৰতক স্বাধীন কৰিবলৈ তেখেতে দৃঢ়-সংকল্প হৈছিল, আৰু মনোবল অলপো টুটা নাছিল। ভাৰতবাসীয়ে তেখেতক “ বাপুজী ” আৰু বিশ্বকবি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে তেখেতক মহাত্মা উপাধি দিছিল। পিছলৈ তেখেতক বাপুজী আৰু মহাত্মা গান্ধী নামেৰে জনাজাত হৈছিল। অৱশেষত ১৯৪৭ চনত ১৫ আগষ্ট তাৰিখে তেখেতৰ অশেষ সাধনাৰ ৰত্ম স্বাধীনতা ভাৰতবাসীয়ে লাভ কৰে।

“ সত্য, অহিংসা আৰু অস্পৃশ্যতা বৰ্জন ” তেখেতৰ জীৱনৰ মূল মন্ত্ৰ আছিল। তেখেতে সদায় নিয়মিত ভাবে যঁতৰত সূতা কাটিছিল। পূৱা গধুলি প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল। ৰামধূণ তেখেতৰ প্ৰিয় ভজন আছিল। তেখেত ভাৰতবাসী সকলোৱে আত্মনিৰ্ভৰশীল হোৱাটোক কামনা কৰিছিল। তেখেতে বিলাসিতা সমূলি ভাল পোৱা নাছিল।

তেখেতৰ যত্নতেই আমি স্বাথীনতা লাভ কৰা কথাটো সঁটা কিন্তু এই স্বাধীনতা তেখেতে বেছিদিন ভোগ কৰিব নাপালে। এইটো ভাৰতবাসীৰ বাবে বৰ লাজৰ আৰু দুখৰ কথা যে এনেহেন এজন মহামানৱক নাথুৰাম গডচ্ নামৰ এজন ভাৰতীয় মাৰাঠা যুৱকে তেখেতে প্ৰাৰ্থনা সভালৈ যাওঁতে তেখেতক গুলি কৰে। সেই গুলিৰ আঘাততেই তেখেতে ইহলীলা সম্বৰণ কৰে। সেইদিনা আছিল ১৯৪৮ চনৰ ৩০ জানুৱাৰী তাৰিখ। তেখেত মৰিলেও তেখেতৰ আদৰ্শ সদায়ে আমাৰ মাজত বিৰাজমানহৈ থাকিব।

# Essay on Mahatma Gandhi in Assamese || Mahatma Gandhi Assamese Essay || মহাত্মা গান্ধী ৰচনা

Only one word to say," amazing 👏 😉 " just love it 😀

Do not Enter Spam Link/ কমেণ্টত কোনো ধৰণৰ লিংক ব্যৱহাৰ নকৰিব। গুণমান মন্তব্য প্ৰকাশ কৰিব।

• Like on Facebook
• Subscribe on Youtube

Popular Essay/ Grammar

• Essay on Srimanta Sankardev in Assamese || Sankardev essay in Assamese || শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ৰচনা
• Essay on Cow in Assamese || Garu Rachana || গৰু ৰচনা
• Parts of Speech in Assamese | Parts of Speech ki | পদ কি | পদ পৰিচয় | পদ কাক বোলে ?
• Essay on Jawaharlal Nehru in Assamese || Jawaharlal Nehru Essay in Assamese || জৱাহৰলাল নেহৰু ৰচনা
• What is Grammar in Assamese ?// ব্যাকৰণ কাক বোলে? // Grammar Definition in Assamese // Learn Grammar in Assamese
• What is Simple Sentence in Assamese ? // Simple and Complex and Compound Sentence in Assamese // সৰল, যৌগিক, জটিল বা মিশ্ৰ বাক্য কি ?
• One Word Substitutes in Assamese // এটা শব্দত প্ৰকাশ কৰা
• Essay on Dog in Assamese || Kukur Rachana || কুকুৰ ৰচনা
• Essay on Saraswati Puja in Assamese || সৰস্বতী পূজা ৰচনা

Contact Form

• Ass Grammar
• Privacy Policy

Mahatma Gandhi Essay

Introduction:

Mahatma Gandhi, a globally revered figure known as the Father of the Nation in India, stands as an enduring symbol of unwavering commitment to non-violence and a pivotal force in India’s fight for independence from British colonial rule. His life and contributions serve as an eternal wellspring of motivation, guiding those who aspire to bring about positive change on a global scale.

Birth & Parents:

On October 2, 1869, in Porbandar, a coastal town in Gujarat, India, Mohandas Karamchand Gandhi, the son of humble parents, Karamchand Gandhi and Putlibai, came into existence. His family, imbuing him with a strong sense of morality and spirituality from a young age, played a crucial role in shaping his character, along with the rich cultural environment of Gujarat.

Gandhi’s educational journey commenced at a local primary school in Porbandar, progressing later to Rajkot for further studies. In 1888, he embarked on a transformative journey to London to pursue his legal education, marking the beginning of his career as a lawyer—a path that would eventually intersect with his pursuit of justice and freedom.

Legal Career:

Having completed his legal studies in London, Gandhi returned to India, initiating a legal career in South Africa. It was in the crucible of South Africa that he witnessed firsthand the discrimination and racial injustice against Indians, sparking the flames of activism within him and compelling him to advocate for the rights of the Indian community. Mahatma Gandhi Essay

Champion of Freedom:

Returning to India in 1915, Gandhi rose as a prominent leader in the Indian National Congress . Pioneering the concept of nonviolent civil disobedience, or “Satyagraha,” he offered a peaceful means to oppose British colonial rule. His leadership and steadfast commitment to non-violence inspired millions, with notable actions like the Salt March of 1930 significantly contributing to India’s struggle for independence.

Advocate for Social Reform

Gandhi’s impact extended beyond India’s fight for freedom. He tirelessly advocated for social reform, addressing issues such as poverty, discrimination, and untouchability. His vision of a self-reliant and equitable society is encapsulated in his philosophy of “Sarvodaya” or the welfare of all. Mahatma Gandhi Essay

Conclusion:

Mahatma Gandhi’s life and work stand as a testament to the power of non-violence, the importance of moral integrity, and the resolute spirit of a dedicated individual. His legacy transcends India’s borders, serving as a reminder that peaceful resistance and unwavering commitment to justice can bring about profound transformations. Gandhi’s teachings continue to inspire individuals worldwide, solidifying his status as a symbol of hope for those striving to enhance the world through compassion, truth, and non-violence. 0 0 0. Mahatma Gandhi Essay

Also Read: Sri Sankardev

RELATED ARTICLES MORE FROM AUTHOR

Grams per Milliliter: Understanding Density and Its Measurement

Karma Taylor Swift Song

Multiculturalism in Modern American Poetry

Leave a reply cancel reply.

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Trending Posts

ইউৰোপিয়ান ইউনিয়ন। european union, নালান্দা বিশ্ববিদ্যালয় । nalanda university 2023, বিভক্তি inflexion in  assamese 2024, অসম ছাত্ৰ সন্মিলন.

EVEN MORE NEWS

অসমৰ ধৰ্ম কুইজ। Assam Religion Quiz 2024

POPULAR CATEGORY

• Ass Grammar 47
• সংস্কৃতি 17
• Advertisement

Medieval Romance – A Short Note

জীৱনী: মহাত্মা গান্ধী – জাতিৰ পিতা | Mahatma Gandhi Biograph

মহাত্মা গান্ধী | Mahatma Gandhi Essay in Assamese | Biography of Mahatma Gandhi in Assamese | মহাত্মা গান্ধী বিষয়ে জীৱনী | মহাত্মা গান্ধী বিষয়ে ৰচনা | মহাত্মা গান্ধীৰ চমু পৰিচয়।

অহিংসা-সত্যাগ্ৰহৰ অস্ত্ৰৰে অতিকৈ শক্তিশালী ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যবাদী শক্তিক পৰাভূত কৰি পৰাধীনতাৰ শিকলিৰ পৰা ভাৰতক মুক্ত কৰিবলৈ প্ৰধান ভূমিকা পালন কৰা এজন ব্যক্তি হৈছে মহাত্মা গান্ধী (Mahatma Gandhi).

মহাত্মা গান্ধী জীৱনী | Mahatma Gandhi Biography

Table of Contents

Also Read: জীৱনী: জিতেন্দ্ৰনাথ গোস্বামী- অসমীয়া বিজ্ঞানী | Jitendra Nath Goswami

মহাত্মা গান্ধী প্ৰৰম্ভিক জীৱন | Early Life of Mahatma Gandhi

মহাত্মা গান্ধীৰ জন্ম হৈছিল গুজৰাটৰ পোৰবন্দৰত ১৮৬৯ চনৰ ২ অক্টোৱৰ তাৰিখে। ভাৰতৰ ত্ৰাৰ্ণকৰ্তা বুলি অভিহিত কৰা মহাত্মা গান্ধীৰ যাৰ সম্পূৰ্ণ নাম হ’ল মোহনদাস কৰমচাঁদ গান্ধী। গুজৰাটৰ এটা সাধাৰণ পৰিয়ালত ডাঙৰ দীঘল হোৱা মহাত্মা গান্ধীৰ পিতৃৰ নাম হ’ল- কৰমচান্দ গান্ধী আৰু মাতৃৰ নাম হ’ল – পুতলীবাই। 

শিক্ষা | Education

পঢ়া-শুনাত মধ্যমীয়া ছাত্ৰ মহাত্মা গান্ধীয়ে আনুষ্ঠানিক শিক্ষা আৰম্ভ কৰিছিল পোৰবন্দৰত। ইয়াৰ পৰৱৰ্তী সময়ত হাইস্কুলীয়া শিক্ষা লাভ কৰে ৰাজকোটত। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে ওঠৰশ শতিকাৰ এই সময়ছোৱাত ভাৰতীয় সমাজ ব্যৱস্থাত বাল্যবিবাহৰ প্ৰচলন আছিল। যাৰ বাবে মাত্ৰ তেৰ বছৰ বয়সতে কস্তুৰীবাঈৰ সৈতে বিবাহ-পাশত আবদ্ধ হয় মহাত্মা গান্ধী। অৱশ্যে বিবাহ পাশত আবদ্ধ হ’লেও শিক্ষা গ্ৰহণ সমাপ্ত কৰা নাছিল মহাত্মা গান্ধীয়ে। গুজৰাটৰ ভৱনগৰৰ ছামালদাস কলেজৰ  প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা উত্তীর্ণ হোৱাৰ পৰৱৰ্তী সময়ত বিলাতলৈ যাত্ৰা কৰে বেৰিষ্টাৰী শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবৰ কাৰণে আৰু লণ্ডনৰ ইউনিভাৰ্ছিটিত নাম ভৰ্তি কৰে। ইয়াৰ পৰৱৰ্তী সময়ত ১৮৯১ চনত বেৰিষ্টাৰী উত্তীৰ্ন হৈ পুনৰ ভাৰতলৈ ঘূৰি আহে মহাত্মা গান্ধী।

কৰ্মজীৱন | Career

উল্লেখ্য যে ভাৰতলৈ ঘূৰি অহাৰ পৰৱৰ্তী সময়ত বােম্বাই হাইকোর্টত কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলে মহাত্মা গান্ধীয়ে। কিন্তু বিভিন্ন কাৰণবশতঃ তেখেতে কৰ্মজীৱনত সফলতা লাভ কৰিব নোৱাৰিলে যাৰ বাবে আৰ্জি লেখক’ হিচাপে নতুন কামৰ পাতনি মেলে। কিন্তু বিভিন্ন কাৰকৰ বাবে এই কামৰো অন্ত পৰে তেওঁৰ। ইয়াৰ পৰৱৰ্তী সময়ত দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ নাটালত অৱস্থিত এক ভাৰতীয় কোম্পানী দাদা আব্দুল্লা এণ্ড কো লগত এবছৰীয়া চুক্তিত স্বাক্ষৰ কৰে আৰু ১৮৯৩ চনত দক্ষিণ আফ্ৰিকালৈ যাত্ৰা কৰে মহাত্মা গান্ধীয়ে। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে আফ্ৰিকাৰ নাটালত সেই সময়ত বহু ভাৰতীয় লোকে বসবাস কৰিছিল। কিন্তু সেই সময়ত প্রবাসী ভাৰতীয় ব্যৱসায়ী আৰু শ্ৰমিকসকলৰ ওপৰত বৃটিছ প্রভুসকলৰ অমানুষিক অত্যাচাৰ, নির্যাতনৰ বলি হৈছিল। কাৰণ, আফ্ৰিকাত সেই সময়ত বৰ্ণভেদ প্ৰথা ব্যাপক ৰূপে প্ৰচলিত আছিল আৰু ভাৰতীয় তথা কৃষ্ণাঙ্গসকল প্ৰচলিত বৈষম্যৰ চিকিৰ হ’ব লগা হৈছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে মহাত্মা গান্ধীও এই বৰ্ণ বৈষম্যৰ মুখামুখি হৈছিল। যাৰ পৰিণতিত বৰ্ণভেদ, কু-সংস্কাৰৰ বিৰুদ্ধে মহাত্মা গান্ধীয়ে সংঘবদ্ধ ভাৱে বিভিন্ন প্ৰত্যাহবানৰ সন্মুখীন হৈও এক বিপ্লৱৰ সূচনা কৰিছিল যাক সত্যাগ্রহ আন্দোলন নামেৰে অভিহিত কৰা হয়। কেৱল এইয়াই নহয় কৰ্মই ধৰ্ম এই কথাত বিশ্বাস কৰা মহাত্মা গান্ধীয়ে নাটালৰ দাৰৱান ষ্টেচনৰ ওচৰত ‘ফিনিক্স ফার্ম’ স্থাপন কৰাৰ লগতে কিছুমান বছৰৰ পিছ ‘টলষ্টয় ফার্ম’ স্থাপন কৰি কৰ্মই ধৰ্ম এই আদৰ্শ বিয়পাই দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। ইয়াৰ ওপৰিও ইণ্ডিয়ান অপিনিয়ন নামৰ এখন কাকত সম্পাদনা কৰাৰ লগতে নিয়মীয়াকৈ প্ৰকাশৰ সু-ব্যৱস্থা কৰি বৌদ্ধিক ভাৱেও বৰ্ণভেদ, কুসংস্কাৰ আৰু অবিচাৰৰ বিৰুদ্ধে জনতাক একত্ৰিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। ২০ বছৰতকৈ অধিক সময় নাটালত থকা মহাত্মা গান্ধীয়ে ভাৰতীয়সকলক ৰাজনৈতিকভাবে সংঘবদ্ধ কৰিবলৈ ১৮৯৪ চনত গান্ধীয়ে নাটাল ইণ্ডিয়ান কংগ্ৰেছ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল।

১৯১৫ চনত আফ্ৰিকাৰ নাটালৰ পৰা ভাৰতলৈ প্ৰত্যাবৰ্তন হোৱা মহাত্মা গান্ধীয়ে সবৰমতী নদীৰ পাৰত আহমদাবাদ চহৰত এখন আশ্রম প্রতিষ্ঠা কৰি জন-কল্যাণমূলক কামত আত্মনিয়ােগ কৰিছিল। উল্লেখ্য যে এই আশ্ৰমৰ নীতি আদৰ্শ তথা গান্ধীয়ে অনুকৰণ আৰু অনুসৰণ কৰা নীতিৰ মূল বিষয়সমূহ আছিল—সত্য, অহিংসা, ব্রহ্মচার্য, ভীতিহীনতা, আত্মসংযম, অস্পৃশ্যতা দূৰীকৰণ, মাতৃ ভাষাৰ মাজেদি শিক্ষা গ্রহণ, আৰু খাদী আৰু স্বদেশী সামগ্ৰীৰ ব্যৱহাৰ। 

Also Read: জীৱনী: মণিৰাম দেৱান- অসমৰ চাহৰ আৱিষ্কাৰক | Maniram Dewan

ইংৰাজবিৰোধী আন্দোলন

উল্লেখ্য যে মহাত্মা গান্ধীয়ে আফ্ৰিকাৰ পৰা ভাৰতলৈ উভতি অহাৰ পিছত বিহাৰৰ চম্পাৰণৰ নীলখেতিৰ বনুৱা আৰু আহমেদাবাদৰ মিল বনুৱাৰ আন্দোলনক পৰিচালিত কৰি নিজৰ সু-নেতৃত্বৰ পৰিচয় দিছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে ১৯১৪ চনত প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত মহাত্মা গান্ধীয়ে ভাৰতীয়সকলক ইংৰাজকহে সহায় কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল। কাৰণ তেওঁ ভাবিছিল যে ইংৰাজে ভাৰতক স্বৰাজ দিব। কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে ইংৰাজে ভাৰতত ৰাওলাট আইনহে প্ৰণয়ন কৰিছিল।  বৃটিছৰ অকৃতজ্ঞতাত মহাত্মা গান্ধীয়ে শক্তিশালী নেতৃত্ব লৈ সমগ্ৰ দেশজুৰি হৰতাল পালন কৰিছিল। ইয়াৰ পৰৱৰ্তী সময়ত ১৯১৯ চনত ব্ৰিটিছ সকলে অমৃতসৰৰ জালিয়ানৱালাবাগত নিৰস্ত্ৰ জনতাৰ ওপৰত অমানুষিক হত্যাকাণ্ড সংঘটিত কৰাইছিল। ইয়াৰ পৰিণতিত ইংৰাজৰ বিৰুদ্ধে মহাত্মা গান্ধীয়ে আন্দোলনৰ সূচনা কৰিছিল।

অসহযোগ আন্দোলন | Non-Cooperative Movement

এই অমানুষিক হত্যাকাণ্ডৰ পিছত মহাত্মা গান্ধীয়ে ১৯২০ চনত ঐতিহাসিক অসহযোগ আন্দোলনৰ সূচনা কৰিছিল। অসহযোগৰে তেওঁ বৃটিছ শাসন বিকল কৰি দিবলৈ বিচাৰিছিল। কাৰণ তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে ভাৰতবাসীৰ সহযোগ নাপালে ইংৰাজে শাসন বৰ্তাই ৰাখিব নোৱাৰে। এই অসহযোগ সম্পূৰ্ণ অহিংসাৰে পালন কৰিবলৈ তেওঁ আহ্বান জনাইছিল আৰু বিদেশী বস্তু বৰ্জন কৰি খদ্দৰৰ লগতে আন স্বদেশী বস্তু ব্যৱহাৰ কৰি আৰ্থিক স্বাৱলম্বীতাৰ  দিশ শক্তিশালী কৰিবলৈ  তেওঁ সকলোকে আহ্বান জনাইছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে মহাত্মা গান্ধীৰ এই আহ্বানৰ প্ৰতি সমগ্ৰ ভাৰতীয় লোকসকলে স্বতঃস্ফুত ভাৱে সঁহাৰি প্ৰদান কৰিছিল। উল্লেখ্য যে ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ সূচনা কৰাৰ বাবে মহাত্মা গান্ধীয়ে ৰাজদ্ৰোহীতাৰ অপৰাধত কেইবাবাৰো কাৰাবাস খাটিব লগীয়া হৈছিল। 

অসহযোগ আন্দোলন ব্যৰ্থ হোৱাৰ পিছত মহাত্মা গান্ধীয়ে ১৯৩০ চনত আইন অমান্য আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে তেওঁ নিজে সবৰমতী আশ্ৰমৰ পৰা সাগৰৰ পাৰৰ দাণ্ডীলৈ এদল সত্যাগ্ৰাহীৰ সৈতে লোণ আইন ভংগ কৰিবলৈ পদযাত্ৰা কৰিছিল। এই আন্দোলনে সমগ্ৰ ভাৰতত এক ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত এক নতুন বলিষ্ঠ দিশৰ উন্মোচন কৰিছিল। উল্লেখ্য যে মহাত্মা গান্ধীৰ এই দাণ্ডী যাত্ৰাক বহু লোকে শ্ৰী ৰাম চন্দ্ৰৰ লংকা যাত্ৰাৰ লগতো তুলনা কৰা পৰিলক্ষিত হয়। উল্লেখ্য যে মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত সূচনা হোৱা আইন অমান্য আন্দোলনৰ তীব্ৰতাৰ ফলতেই ইংৰাজ চৰকাৰৰ নিৰুপায় হৈ ভাৰতক স্বায়ত্ত শাসন দিয়াৰ উদ্দেশ্য আলাপ-আলােচনা কৰিবলৈ বিলাতত ঘূৰণীয়া মেজমেলৰ আয়ােজন কৰিছিল আৰু তিনিবাৰকৈ ঘূৰণীয়া মেজমেলত বহিছিল। কিন্তু এই মেজমেলে সফলতা লাভ কৰা নাছিল। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে সাম্ৰাজ্যবাদী ব্ৰিটিছ প্ৰধানমন্ত্ৰী চাৰ্চিলে মহাত্মা গান্ধীক নঙঠা ফকীৰ উপলুঙাহে কৰিছিল। 

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন | Quit India Movement

১৯৩৯ চনত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ পৰৱৰ্তী সময়ত মহাত্মা গান্ধীয়ে ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সূচনা কৰিছিল।কৰিম নহয় মৰিম বাণীৰে সূচনা কৰা এই আন্দোলনৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত মহাত্মা গান্ধীকে প্ৰমুখ্যে কৰি বহু হাজাৰ নেতা কাৰাৰুদ্ধ হ’ল। বহু জনে দেশৰ বাবে প্ৰাণ আহুতি দিলে। ভাৰত বাসীৰ এই আপোচ বিহীন সংগ্ৰামৰ বাবেই ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্ট তাৰিখে ভাৰতে হেৰুৱা স্বাধীনতা ঘূৰাই পালে কিন্তু হিন্দু আৰু মুছলমানৰ মাজত বিভেদ সৃষ্টি হৈ ভাৰত আৰু পাকিস্তান নামৰ দুখন দেশৰ সৃষ্টি হ’ল।  গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে ধৰ্মৰ ভিত্তিত ভাৰত পাকিস্তান সৃষ্টিৰ কথাই মহাত্মা গান্ধীক মনত অপৰিসীম কষ্ট দিছিল।

সৰল জীৱন যাপন অতিবাহিত কৰা আৰু উন্নত চিন্তা চৰ্চা কৰাটোৱেই আছিল মহাত্মা গান্ধীৰ জীৱনৰ লক্ষ্য। দৈনন্দিন জীৱনৰ প্ৰতিটো কাম কাৰো সহায় নোলোৱাকৈ নিজে সম্পন্ন কৰিছিল তেওঁ। শুদ্ধ মতৰ সৈতে কেতিয়াও আপোচ নকৰা মহাত্মা গান্ধীয়ে দুখীয়াক দান দি, ৰােগীক শুশ্রুষা কৰি ভাল পাইছিল। জীৱনৰ এটা সময়ত অসৎ লোকৰ সংগত পৰা মহাত্মা গান্ধীয়ে নিজে আত্ম সংশোধন কৰিছিল। ইয়াৰ ওপৰিও মহাত্মা গান্ধী আছিল সম্পূৰ্ণ নিৰামিষাহাৰী।

আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থ | Autobiographical Books

ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে সূচনা কৰা আন্দোলনৰ নেতৃত্ব বহন কৰা মহাত্মা গান্ধী আছিল একেধাৰে এজন লেখক তথা সম্পাদক। তেওঁ ৰচনা কৰা কেইখনমান উল্লেখযোগ্য গ্ৰন্থ হ’ল- তেওঁৰ আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থ- The Story of my Experiments with Truth, ইয়াৰ ওপৰিও তেখেতে ৰচনা কৰা Hind Swaraj, India of my Dreams, Village Swaraj, Constructive Program- Its Meaning and Place.

ইয়াৰ ওপৰিও মহাত্মা গান্ধীয়ে ১৯০৩ চনৰ পৰা ১৯১৫ চন পৰ্যন্ত ইংৰাজী, হিন্দী, গুজৰাটী আৰু তেলুগু ভাষাত প্ৰকাশিত কাকত Indian Opinion, ১৯১৯ চনৰ পৰা ১৯৩১ চন পৰ্যন্ত ইংৰাজী, গুজৰাটী আৰু হিন্দী ভাষাৰ প্ৰকাশিত পত্ৰিকা Harijan আৰু ইংৰাজী, গুজৰাটী ভাষাত প্ৰকাশিত ‘Young India’ সম্পাদনা কৰিছিল।

মৃত্যু | Death

এখন সমৃদ্ধিশালী ৰামৰাজ্য গঢ় দিয়াৰ সপোন পুহি ৰখা মহাত্মা গান্ধীক ১৯৪৮ চনৰ ৩০ জানুৱাৰী তাৰিখে গুলিয়াই হত্যা কৰা হয়। নাথুৰাম গডছে এজন হিন্দু মৌলবাদীয়ে নতুন দিল্লীৰ বিৰলা ভৱনৰ সমীপত প্ৰাৰ্থনা সভাত অংশ লৈ থকাৰ সময়ত গুলিয়াই হত্যা কৰিছিল। উল্লেখ্য যে নতুন দিল্লীৰ ৰাজঘাটত আছে গান্ধীৰ স্মৃতিসৌধ। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে মহাত্মা গান্ধীয়ে শেষ মুহূৰ্ত্তত উচ্চাৰণ কৰা শেষ শব্দটো আছিল হে ৰাম।

Also Read: জীৱনী: সৰোজনী নাইডু- ভাৰতীয় নাইটিংগেল | Sarojini Naidu

সামৰণি | Conclusion

অহিংসা, প্ৰেম, সত্য আৰু মূল্যবোধৰ প্ৰতীক মহাত্মা গান্ধীৰ ভাৰতীয় জাতিয়ে বাপুজী অর্থাৎ জাতিৰ পিতা আখ্যাৰে বিভূষিত কৰিছে। গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা যে কবি ৰবীন্দ্রনাথ ঠাকুৰে মহাত্মা গান্ধীক ‘মহাত্মা’, জৱাহৰলাল নেহৰু আৰু বল্লভভাই পেটেলে তেখেতক ‘বাপুজী’ আৰু তেওঁৰ ইংৰাজ শিষ্যা মেডেলাইন শ্লেড বা মীৰাবেনে তেওঁক প্রথমে ‘বাপু’ বুলি সম্বােধন কৰিছিল। উল্লেখ্য যে ২ অক্টোবৰ মহাত্মা গান্ধীৰ জন্মদিনটো প্ৰতি বছৰে গান্ধী জয়ন্তী হিচাপে পালন কৰাৰ লগতে সমগ্ৰ বিশ্বজুৰি আন্তৰ্জাতিক অহিংসা দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। বিশ্বৰ সর্বশ্রেষ্ঠ মনীষীৰূপে অভিহিত মহাত্মা গান্ধীৰ মানৱ প্রেম, মানৱ-সেৱা আৰু ঈশ্বৰ পৰায়ণতা আছিল অপৰিসীম। মহাত্মা গান্ধীৰ হ’ল সমগ্ৰ দেশ তথা  পৃথিৱীৰ আদৰ্শ।

১) মহাত্মা গান্ধীৰ প্ৰকৃত নাম কি আছিল?

উঃ- মোহন দাস কৰমচান্দ গান্ধী।

২) গান্ধীজীৰ জন্মৰ তাৰিখ কি?

উঃ- ২ অক্টোবৰ, ১৮৬৯ চন।

৩) গান্ধীজীৰ জন্মৰ স্থান কি?

উঃ- পোৰবন্দৰ, গুজৰাট।

৪) মহাত্মা গান্ধীৰ আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থৰ নাম কি?

উঃ- ‘The Story of my Experiments with Truth’।

৫) গান্ধীজীৰ মৃত্যু কেতিয়া হৈছিল?

উঃ- ৩০ জানুৱাৰী, ১৯৪৮ চন।

Hi, I’m Dev Kirtonia, Founder & CEO of Dev Library. A website that provides all SCERT, NCERT 3 to 12, and BA, B.com, B.Sc, and Computer Science with Post Graduate Notes & Suggestions, Novel, eBooks, Biography, Quotes, Study Materials, and more.

Related Posts

ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণ | Sarvepalli Radhakrishnan…

Read More »

অচ্যুত লহকৰ | Achyut Lahkar Essay…

কনকলতা বৰুৱা | Kanaklata Barua Essay…

বৰষা ৰাণী বিষয়া | Barsha Rani…

ৰঘুনাথ চৌধাৰী | Raghunath Chaudhary Essay…

আনন্দ চন্দ্ৰ আগৰৱালা | Ananda Chandra…

1 thought on “জীৱনী: মহাত্মা গান্ধী – জাতিৰ পিতা | Mahatma Gandhi Biograph”

Nice😫😔🥰😅😅🥰😋😍

Leave a Comment Cancel Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

assamintro.com

History and Biography Read in Assamese

Life History of Mahatma Gandhi in Assamese

Table of Contents

জন্ম আৰু বংশ পৰিচয় Mahatma Gandhi Biography in Assamese

মহাত্মা গান্ধীৰ সম্পূর্ণ নাম মােহনদাস কর্মচান্দ গান্ধী।দেউতাক কৰমচান্দ (কাবা) গান্ধী। তেখেতে তেতিয়াৰ ফিফ্ট গুজৰাটী ষ্টেণ্ডার্ডলৈকেহে শিক্ষা গ্রহণ কৰিছিল যদিও তেখেত আছিল অভিজ্ঞতাৰে পুষ্ট। তেখেতৰ বুৰঞ্জী বা ভুগােলৰ আনুষ্ঠানিক শিক্ষা নাথাকিলেও ব্যৱহাৰিক ক্ষেত্ৰত জটিল সমস্যা সমান অনায়াসে কৰিব পাৰিছিল। আন বহু হিন্দুৰ দৰে ধৰ্মৰ প্রশিক্ষণ নল’লেও মন্দিৰলৈ সঘন আহ-যাহ আৰু ধর্মালােচনা শুনি শুনি তেওঁৰ ধৰ্মৰ জ্ঞান লৈছিল। এজন জ্ঞানী ব্রাহ্মণ বন্ধুৰ অনুৰােধত জীৱনত অন্তিম সময়ত গীতাখন পঢ়িছিল আৰু পিছত প্রতিদিনে প্রার্থনাৰ সময়ত দুই-এক ফাকি শ্লোক আওৰাইছিল।

Gandhi Jayanti in Assamese গান্ধী জয়ন্তী

মহাত্মা গান্ধীৰ চমু পৰিচয় Shot intro of Mahatma Gandhi in Assamese

ককাদেউতাক উত্তমচান্দ গান্ধী ওৰফে ওটা গান্ধী পােৰবৰুৰ দেৱান বা প্রধানমন্ত্রী আছিল। দেউতাকৰ দৰে কাবা গান্ধীও পােৰবৰ দেৱান হৈছিল। কাবা গান্ধীয়ে চাৰিবাৰ বিয়া কৰাইছিল, প্রত্যেকবাৰে আগৰ গৰাকীৰ মৃত্যুৰ পাছত। একেবাৰে শেষ তথা চতুর্থ পত্নী পুতলীবাঈৰ কনিষ্ঠতম সন্তান আছিল মহাত্মা গান্ধী। ইয়াৰােপৰি তেওঁৰ এগৰাকী কন্যা আৰু দুগৰাকী পুত্র সন্তান ছিল । কাবা গান্ধীয়ে সদায় সঁচা কথা কৈছিল। তেওঁ আছিল অসীম সাহসী আৰু যিকোনাে পৰিস্থিতিৰ লগতে মােকাবিলা কৰিব পৰা মত থকা লােক। খঙো তেওঁৰ তৎক্ষণাত উঠিছিল। নিজে যিটো সস শুদ্ধ বুলি ভাবিছিল তাকেইহে কৰিছিল। কমচান্দ গান্ধীয়ে কেতিয়াও নিজকে ধনী কৰাৰ কথা ভবা নাছিল। সেয়ে তেওঁ খুউব কমসংখ্যক সম্পত্তি হে পৰিয়াল-পৰিজনলৈ এৰি গৈছিল। মাক পুতলীবাঈ এগৰাকী ধর্মপ্রাণা মহিলা আছিল। তেওঁ নিয়মিত পূজা-পাতল কৰিছিল আৰু তাৰ পাছতহে আহাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। নিয়মীয়াকৈ মন্দিৰলৈ গৈছিল আৰু তিথিয়ে-পার্বনে লঘােণ দিছিল। তেওঁ চতুর্মাঘ তিথি বৰ নিষ্ঠাৰে পালন কৰিছিল। এবাৰ এই তিথিত তেওঁ সংকল্প লেছিল যে সূর্য নেদেখাকৈ তেওঁ আহাৰ গ্ৰহণ নকৰে। ডাৱৰীয়া বতৰত কেতিয়াবা তেওঁৰ পেট মৰি গৈছিল। গান্ধীহঁতে চোতালত ৰৈ সূর্য দেৱতা ওলােৱাৰ ক্ষণ গণিছিল। কিন্তু মাকে ভ্রুক্ষেপেই কৰা নাছিল। এবাৰ চন্দ্রায়ান ব্রত পালন কৰি থাকোতে তেওঁ বেমাৰত পৰিছিল। তথাপি তেওঁৰ মুখত কোনাে অশান্তিৰ ভাব পৰিস্ফুত হােৱা নাছিল। তেওঁ ইটোৰ পাছত সিটোকৈ একেলগে দুই তিনিটা ব্রত অনায়াসে ৰাখিব পাৰিছিল।

এনে সৎ, আদর্শৱান, সত্যবাদী, ধর্মপ্রাণ পিতৃ-মাতৃৰ গৰ্ভস্থ হৈ ১৮৬৯ চনৰ ২ অক্টোবৰত গুজৰাটৰ পােৰবন্দৰত, যাক সুদামাপুৰী বুলিও জনা যায়, মহাত্মা গান্ধীৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ সম্পূর্ণ নাম মােহনদাস কর্মচান্দ গান্ধী যদিও তেওঁ মহাত্মা, বাপুজী, বাপু আদি বিভিন্ন সম্বােধনেৰে খ্যাতিমন্ত হৈছিল। কবি ৰবীন্দ্রনাথ ঠাকুৰে ‘মহাত্মা’, জৱাহৰলাল নেহৰু আৰু বল্লভভাই পেটেলে, তেওঁক ‘বাপুজী আৰু তেওঁৰ ইংৰাজ শিষ্যা মেডেলাইন শ্লেড বা মীৰাবেনে তেওঁক প্রথমে বাপু’ বুলি সম্বােধন কৰিছিল।

পােৰবন্দত গান্ধীৰ প্ৰাথমিক শিক্ষাৰ আৰম্ভণি হৈছিল। সাত বছৰ বয়সত গান্ধীৰ পিতৃ পােৰবন্দৰৰ পৰা ৰাজস্থানিক কৰ্টৰ সদস্য হৈ ৰাজকোটলৈ যাব লগা হােৱাত গান্ধীক তাৰ প্রাথমিক স্কুলত ভর্তি কৰি দিয়া হয়। গান্ধী পঢ়া শুনাত মধ্যমীয়া ছাত্র আছিল। বাৰ বছৰ বয়সত গান্ধী উচ্চ বিদ্যালয়ৰ ছাত্র। সেই সময়ছােৱাৰ ভিতৰত গান্ধীয়ে শিক্ষক, পিতৃ-মাতৃ বা সহপাঠীৰ আগত কেতিয়াও মিছা কথা কোৱা নাছিল। তেওঁ লাজকুৰীয়া স্বভাৱৰ বাবে কাৰাে লগ নলৈছিল। কিতাপেই তেওঁৰ একমাত্ৰ লগৰীয়া আছিল। সময়মতে বিদ্যালয়লৈ অহা-যােৱা কৰা তেওঁৰ অভ্যাসত পৰিণত হৈছিল। Life History of Mahatma Gandhi in Assamese

হাইস্কুললৈ যােৱাৰ প্ৰথম বছৰতে এটা ঘটনা ঘটিল। বিদ্যালয় পৰিদৰ্শক মিষ্টাৰ গিল বিদ্যালয় পৰিদৰ্শন কৰিবলৈ আহি গান্ধীহঁতৰ শ্ৰেণীত সােমাই পাঁচোটা ইংৰাজী শব্দৰ শুদ্ধ বানান লিখিবলৈ কলে। তাৰে কেলি (Kettle) বানানটো গান্ধীয়ে ভুলকৈ লিখিলে। শ্রেণী শিক্ষকে ইংগিতেৰে কাষৰ ল’ৰাজনৰ পৰা শুদ্ধ বানানটো লিখি ল’বলৈ ইংগিত দিলে। কিন্তু গান্ধীয়ে সেইটো আওকাণ কৰিলে, কাৰণ তেওঁ নকল কৰি লিখা কামটো সমর্থন নকৰিলে। তেওঁ ভাবিছিল শিক্ষকে ছাত্রক নকল কৰিবলৈ মানা কৰা উচিত। পৰিদৰ্শক ওলাই যােৱাৰ পিছত শিক্ষকজনে গান্ধীক ককৰ্থনা কৰিছিল। কাৰণ গান্ধীৰ বাহিৰে আন সকলাে ছাত্রই শুদ্ধকৈ লিখিছিল। অৱশ্যে ইয়াৰ কাৰণে তেওঁ শিক্ষকজনৰ প্রতি বীতশ্রদ্ধ হােৱা নাছিল।

এনেকুৱা আৰু দুটা উল্লেখযােগ্য ঘটনাই গান্ধীৰ বাল্যকালত শিশুমন প্রভাৱিত কৰিছিল। গান্ধীয়ে বাল্যকালত বিদ্যালয়ৰ পাঠ্যপুথিৰ বাহিৰে আন কিতাপ নপঢ়িছল।

তেওঁ প্রতিদিনৰ পাঠৰ কাম সময়মতে কৰি গৈছিল কাৰণ শিক্ষকক প্ৰৱঞ্চনা কৰা বা শিক্ষকৰ দ্বাৰা লাঞ্চিত হােৱাটো তেওঁ ভাল নাপাইছিল। কিন্তু এদিন পিতাকে কিনি আনি থােৱা শ্ৰৱণৰ পিতৃভক্তি’ নামৰ কিতাপখনৰ ওপৰত তেওঁৰ চকু পৰিল। গান্ধীয়ে

কিতাপখন বৰ মনপুতি পঢ়িলে আৰু শ্ৰৱণৰ পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰতি থকা ভক্তিৰ পৰিচয় পাই বিস্ময় মানিলে। শ্ৰৱণে অন্ধ পিতৃ-মাতৃক কান্ধত কঢ়িয়াই নিয়া শ্ৰৱণৰ এখন চিত্রও পাইছিল। এই গ্রন্থই গান্ধীৰ মনত দকৈ সাঁচ বহুৱাইছিল।

‘শ্ৰৱণৰ পিতৃ-ভক্তিৰ দৰে হৰিশ্চন্দ্ৰনামৰ নাটকখনেও গান্ধীৰ মনত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল। নাটক চাই গান্ধীয়ে হৰিশ্চন্দ্ৰৰ বচনবিলাক ঘৰত দিনে নিশাই আওৰাবলৈ লাগিল। জীৱনৰ কাল ধুমুহায়াে হৰিশ্চন্দ্ৰক সত্যৰ পৰা পিচলাব নােৱাৰাৰ কাহিনীয়ে তেওঁক বৰকৈ আকর্ষিত কৰিছিল। তেতিয়াৰ পৰা গান্ধীয়েও সদায় সত্যবাদী হােৱাৰ দৃঢ় সংকল্প ল’লে।

সেই সময়ত বাল্যবিবাহ প্রথাৰ প্ৰচলন আছিল বাবে মাত্র তেৰ বছৰ বয়সতে গান্ধী বিবাহপাশত আৱদ্ধ হ’ব লগা হৈছিল। যি বয়সত এটা শিশুৱে সংসাৰৰ কোনাে মায়া মােহ নুবুজি কেৱল খেল-ধেমালিৰ মাজেৰে দিন কটাইছিল সেই সময়তে গান্ধীয়ে নিজৰ সমবয়সীয়া কস্তুৰবাঈক বিয়া কৰাইছিল। বাল্যবিবাহৰ নিয়মমতে বিয়াৰ বন্দবস্ত কৰে ল’ৰা-ছােৱালীৰ পিতৃ-মাতৃয়ে। প্রথম অৱস্থাত এই বিষয়ে বৰ বা কন্যা দুয়াে সম্পূর্ণ অজ্ঞাত হৈ থাকে। অৱশ্যে প্রয়ােজন অনুসৰি এই বন্দবস্ত বাতিল কবিও পাৰিছিল। এনে বাতিলকৰণৰ পিছত দুয়ােপক্ষই পুনৰ বেলেগ বিয়াৰ বন্দবস্ত কৰিব পাৰিছিল। গান্ধীৰ ক্ষেএতাে তিনিবাৰৰ মূৰতহে আচল বিয়াখনৰ বন্দবস্ত হৈছিল। প্রথম দুবাৰত ঠিক হােৱা দুয়ােজনী ছােৱালীৰে মৃত্যু হৈছিল। তৃতীয়বাৰ তেওঁৰ সাত বছৰ বয়সত বিয়াৰ বন্দবস্ত হৈছিল আৰু অৱশেষত তেৰ বছৰ বয়সত কার্য সম্পন্ন হৈছিল।

গান্ধীহতৰ পৰিয়ালটো আছিল যৌথ পৰিয়াল। গতিকে তেওঁলােকৰ পৰিয়ালে তিনিখন বিয়াৰ আয়ােজন একেলগে কৰিবলৈ ঠিৰাং কৰিলে। সেইমতে গান্ধী, গান্ধীতকৈ বয়সত দুই-তিনি বছৰৰ ডাঙৰ গান্ধীৰ দ্বিতীয়জন ককায়েক আৰু গান্ধীতকৈ এবছৰ ডাঙৰ এজন বৰদেউতাকৰ পুতেকৰ বিয়া একেলগে হৈছিল। বিয়াৰ আগে আগে গান্ধী আৰু ককায়েকক ৰাজকোটৰ পৰা পােৰবলৈ অনা হ’ল। কিন্তু দেউতাক কাবা গান্ধী ঘোঁৰাবাগীৰে পােৰবলৈ আহােতে বাটতে এটা দুর্ঘটনা হ’ল। ঘোঁৰবাগী বাগৰি পৰি কাবা গান্ধীয়ে শৰীৰ আঘাট পালে। পিছত বেণ্ডেজ বন্ধা অৱস্থাৰেই তেওঁ পুতেকৰ বিয়াৰ কাম সুকলমে সমাধা কৰিলে।

বিয়াৰ পিছত গান্ধী আৰু তেওঁৰ ককায়েক দুয়াে ৰাজকোটলৈ উভতি গ’ল। বিয়াৰ বাবে ব্যস্ত হৈ পৰাত তেওঁলােকৰ পাঠ গ্রহণত ব্যাঘাট জন্মিল আৰু ফলস্বৰূপে গান্ধীৰ এটা শৈক্ষক বছৰ নষ্ট হ’ল আৰু ককায়েকে স্কুলৰ পঢ়া-শুনা সিমানতে বাদ দিব লগা হ’ল।

গান্ধীৰ অসৎ সঙ্গ লাভ

অপৈনত বয়সতে গান্ধীয়ে মাজু ককায়েকৰ সহপাঠী অসৎ বন্ধু এজনৰ সঙ্গ লাভ কৰিলে। তেওঁ গান্ধীক অসৎ পথে নিবলৈ কৰা চেষ্ট গান্ধীয়ে বুজি উঠিছিল যদিও তেওঁক বিশ্বাসী জ্ঞান কৰিছিল কাৰণ বেয়া গুণসমূহৰ মাজত থকা সজ গুণসমূহ তেওঁ অনুধাৱন কৰিব পাৰিছিল। তেওঁ গান্ধীক সুন্দৰকৈ বুজাই দিছিল কেনেকৈ মাংস নােখােৱাৰ বাবে ভাৰতীয় সকল ব্ৰিটিছসকলতকৈ

তুলনামূলকভাৱে দুর্বল। ব্রিটিছৰ হাতৰপৰা শানস ঘূৰাই আনিবলৈ হলে জাতিটো শক্তিশালী হ’ব লাগিব আৰু তাৰ অৱলম্বন হিচাপে মাংস খােৱাটো যে অতিব প্রয়ােজনীয় সেই কথা তেওঁ গান্ধীক বুজাই দিছিল। তেওঁ গান্ধীক এই কথাত পতিয়ন নিয়াইছিল যে দেখাত বহুতাে গুণী-জ্ঞানী ব্যক্তি যেনে— তেওঁলােকৰ সহপাঠী আৰু শিক্ষকসকলৰাে বহুতে মনে মনে মাংস খায়। এনেদৰে ককায়েকৰ বধুজনে সময়ে সময়ে গান্ধীক মাংস খােৱাৰ প্ৰয়ােজনীয়তা আৰু উপকাৰিতাৰ দোহাই দি এসময়ত পতিয়ন নিয়াব পাৰিছিল আৰু গান্ধীৰ মনত মাংস খােৱাৰ আগ্রহ প্ৰকট হৈ উঠিছিল।

অৱশেষত এদিন ককায়েকৰ বন্ধুৰ লগত নদীৰ পাৰ এডােখ নির্জন ঠাইত মাংস ৰন্ধা আৰু খােৱাৰ আয়ােজন চলিল। মাজু ককায়েক, যিয়ে ইতিমধ্যে মাংস খােৱাৰ অভ্যাস গঢ়ি তুলিছিল বন্ধু লগলাগি তেওঁ বেকাৰীৰ ৰুটী আৰু মাংস লৈ আগতীয়াকৈ আঁচনি কৰি থােৱা ঠাইত উপস্থিত হৈছিল। ৰন্ধা-বঢ়া কৰিছিল সেই বন্ধুজনেই। কিন্তু মাংস খাই গান্ধীয়ে সিমান বেছি জুতি নাপালে। তদুপৰি মনে মনে খাবলগীয়া হােৱাত এফালে অনুশােচনা আনফালে সবল হােৱাৰ বাসনাই তেওঁক দোমােজাত পেললে। ঠিক ছেইক্সপীয়েৰৰ ‘হেমলেট’ নাটকৰ হেলমেট চৰিত্ৰৰ To be or not to be (কি কৰাে, কি নকৰাে)ৰ দৰে।

গান্ধী, ককায়েক আৰু ককায়েকৰ সেই বন্ধুজনৰ তুলনাত ক্ষীণ আৰু দুর্বল আছিল। তেওঁলােক খুউব সাহসী আৰু শক্তিশালী আছিল। ককায়েকৰ বন্ধুজনৰ কামবােৰে গান্ধীক বৰ উৎসাহ দিছিল তেওঁ খুউব খৰকৈ বহুদূৰ দৌৰিব পাৰিছিল। হাই’ আৰু ‘লংজাম্পত তেওঁ বৰ পাকৈত আছিল। তেওঁ দেহত হােৱা অতিমাত্রা বিষাে সহ্য কৰিব পাৰিছিল। তদুপৰি তেওঁ এনে কিছুমান আশ্চর্যজনক

কাম কৰিছিল গান্ধী বিস্ময়ত তভক মানিছিল। গান্ধী এনেবােৰ কামত অভ্যস্ত নাছিল আৰু তেওঁ আছিল অতি ভয়াতুৰ। আনকি ৰাতি অকলে ঘৰৰ বাহিৰ ওলাব নােৱাৰিছিল। আন্ধাৰত শােৱাৰ অভ্যাস তেওঁৰ নাছিল। শােৱাৰ কথা ভাবিলে এনে অনুমান হৈছিল যেন কেউফালৰ পৰা ভূত, চোৰ আৰু সাপে তেওঁক আগুৰি ধৰিব। গান্ধীৰ ককায়েকৰ বন্ধুজনে কৈছিল যে মাংস খােৱাৰ ফলস্বৰূপে তেওঁ হাতেৰে সাপ ধৰিব পৰা হ’ল, চোৰৰ মুখামুখী হােৱাৰ সাহস হল আৰু ভূত-প্রেত নামৰ অন্ধবিশ্বাসৰ পৰা হাত সাৰিল। সেই সময়তে গুজৰাটী কবি নর্মাড়ৰ এফাকি কবিতা বৰ জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল যাৰ মূল কথা এনেধৰণৰ— শক্তিশালী ইংৰাজসকলক চোৱা, কেনেকৈ সৰু সৰু ভাৰতীয়সকলক শাসন কৰিছে, কাৰণ তেওঁলােকে মাংস ভােজন কৰি পাঁচ কিউবিত উচচতা লাভ কৰিছে।”

এই সকলােবােৰ কথাই গান্ধীৰ মনত দকৈ প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছিল যাৰ ফলস্বৰূপে গান্ধী সম্পূর্ণ আমীষভােজী হৈ পৰিছিল।

আকৌ সৰুতে খুড়াকক চুৰট হােপা দেখি গান্ধীৰাে চুৰটত হােপা দি মুখেৰে ধোঁৱা উলিওৱাৰ ইচ্ছা হৈছিল। সেয়ে তেওঁ সমবয়সীয়া এজন সম্বন্ধীয় ব্যক্তিৰ সৈতে খুড়াৰ আধাখােৱা চুৰটৰ টুকুৰাবিলাক মনে মনে বুটলি হুপিবলৈ ধৰিলে। লাগে লাহে তেওঁৰ মন বাঢ়ি গ’ল আৰু ঘৰত কাম কৰা লগুৱাৰ জেপৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। তদুপৰি বজাৰ খৰচৰ পৰাও তেওঁ দুই এপইচাকৈ চুৰ কৰিবলৈ ধৰে। অকল এয়ে নহয় এবাৰ অবাবত খৰচ কৰাৰ বাবে গান্ধীৰ টকাৰ ধাৰ লাগিল। ফলত ককায়েকৰ সােণৰ বাজুৰপৰা এটুকুৰা সােণ কাটি বিক্ৰী কৰে।

অসৎ বন্ধুৰ সঙ্গত পৰি গান্ধীয়ে নিজৰ পত্নীৰ লগতাে অশালীন ব্যৱহাৰ কৰিছিল। পত্নীক তেওঁ সন্দেহৰ চকুৰে চাইছিল যাৰ বাবে তেওঁৰ পত্নীয়ে অসহ্য দুখ-বেদনা সহিব লগা হৈছিল। এইদৰে গান্ধীয়ে অসৎ বন্ধুৰ সঙ্গত পৰি বহু বেয়া কাম কৰিছিল।

অনুশােচনা আৰু প্রায়শ্চিত্ত

অসৎ সঙ্গত পৰি গান্ধীয়ে পিতৃ-মাতৃৰ আগত মিছা মাতিবলগীয়া হৈছিল। বন্ধুৰ লগত মাংস খাই ঘৰলৈ উভতি আহি ভাতৰ পাতত বহোঁতে গান্ধীৰ পেটত ভােক নাথাকে। মাকে কিয় কমকৈ খাইছে বুলি সুধিলে উত্তৰত গান্ধীয়ে মিছা কথাৰ আশ্রয় ল’বলগীয়া হয়। এই অভিজ্ঞতাই তেওঁৰ অন্তৰত বৰকৈ দুখ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। পিতৃ-মাতৃয়ে জীৱনত কেতিয়াও গম নাপালে যে তেওঁলােকৰ দুজন পুত্রই মাংস মুখত দিছিল।

পইচা আৰু সােণ চুৰি কৰি গান্ধী শান্তিৰে থাকিব পৰা নাছিল। অনুশােচনাত দগ্ধ হৈ তেওঁ পিতৃৰ ওচৰত দোষ স্বীকাৰ কৰা সংকল্প ল’লে। কিন্তু তেওঁৰ দুষ্কাৰ্যই পিতৃৰ মনত আঘাত দিব বুলি ভাবি তেওঁ বৰ ভয় খালে। তথাপি দোষ স্বীকাৰ কৰি ক্ষমা খুজি তেওঁ নিকা হ’বলৈ ঠিৰাং কৰিলে। সেয়ে তেওঁ এখন চিঠিত সকলাে কথা লিখি পিতাকৰ হাতত দিলে আৰু তেওঁ কাষতে ৰৈ থাকিল। চিঠিত তেওঁ তেওঁৰ দোষৰ বাবে উপযুক্ত শাস্তি দিবৰ বাবেও লিখিলে। লগতে গান্ধীয়ে এই কথাও লিখিলে যে তেওঁৰ দোষৰ বাবে পিতৃয়ে যেন নিজে নিজকে দোষণীয় বুলি গণ্য নকৰে। মুখেৰে তেওঁ একো নামাতিলে। খন্তেক চকু দুটা মুদি কিবা ভাবিলে আৰু পিছ মুহূর্ততে কাগজখিলা ফালি পেলালে। পিতৃৰ চকুপানী দেখি গান্ধীয়েও কান্দিলে। Life History of Mahatma Gandhi in Assamese

পতৃৰ মুকুতা-মণিৰ দৰে চকুপানীৰ টোপালবােৰে গান্ধীৰ অন্তৰৰ পাপ ধুই নিকা কৰি পেলালে। তেওঁ পিতাকে ক্ষমা কৰা যেন অনুভৱ কৰিলে। ৰােগী পিতাকৰ দয়া আৰু মৰমত গান্ধীৰ মন ফৰকাল হল আৰু পাপৰ প্রায়শ্চিত্ত হ’ল | মনৰ পৰা সকলাে বেয়া চিন্তা নিমিষতে আঁতৰি গ’ল। তেতিয়াৰে পৰা তেওঁৰ জীৱনত কোনাে লােভ প্রলােভনে দেখা দিয়া নাই।

পত্নীৰ প্ৰতি কৰা অন্যায়ৰ অনুভূতিও তেওঁৰ জাগি উঠিল। বন্ধুৰ উদ্যোগত পত্নীৰ প্ৰতি কৰা অন্যায় আচৰণৰ জ্ঞান অহাত তেওঁ বৰ লজ্জিত আৰু দোষী অনুভৱ কৰিছিল। তেওঁ কৈছিল অকল এগৰাকী হিন্দু পত্নীয়েহে পতীয়ে কৰা সন্দেহৰ বিষ সহ্য কৰিব পাৰে। সেয়ে তেওঁ মাইকী মানুহক সহ্যৰ শক্তিশালী প্রতীক বুলি গণ্য কৰিছিল। ভিত্তিহীনভাৱে নিজ পত্নীৰ ওপৰত সন্দেহৰ বীজ ৰােপণ কৰি তেওঁক যি দুখ দিলে তাৰ বাবে গান্ধীয়ে নিজকে কেতিয়াও ক্ষমা কৰিব নােৱাৰে বুলি আত্মপ্রকাশ কৰিছিল। অহিংসাৰ অৰ্থ ভালদৰে বুজি উঠাৰ পিছতহে গান্ধী সন্দেহৰ বেমাৰটোৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে আৰােগ্য লাভ কৰিছিল বুলি তেওঁ তেওঁৰ আত্মকথাত প্ৰকাশ কৰি গৈছে।

গান্ধীৰ বয়স তেতিয়া ষােল্ল বছৰ। তেওঁৰ পিতৃ কাবা গান্ধী ফিষ্টুলা ৰােগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যু মুখত পৰে। গান্ধীয়ে তেওঁৰ সেৱাশুশ্রুষাত অলপাে কৃপণালি কৰা নাছিল। স্কুললৈ যােৱা আৰু পিতৃৰ আলপৈচান ধৰাই তেওঁৰ প্রধান কাম আছিল। কিন্তু নিয়তিৰ বিধান কোনে খণ্ডাব পাৰে? কোনাে ধৰণৰ চিকিৎসাই তেওঁক ৰাখিব নােৱাৰিলে। অৱশেষত এদিন নিশা খুৰাকে গান্ধীক অলপ পৰৰ বাবে আজৰি কৰি দি নিজে ককায়েকৰ কাষত থাকিল। সেই মুহূর্ততে দেউতাকে ইহলীলা সম্বৰণ কৰিলে। অলপ সময়ৰ কাৰণে পিতৃক টান অৱস্থাত এৰি যােৱা আৰু শেষত মৃত্যুৰ আগমুহূর্ত এৰি যােৱা আৰু শেষত মৃত্যুৰ আগমুহূর্তত পিতৃৰ কাষত থাকিবলৈ নােপােৱাৰ দুখ তেওঁৰ গােটেই জীৱন থাকি গ’ল।

উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে ইংলেণ্ডলৈ যাত্রা

১৮৮৭ চনত গান্ধীয়ে মেট্রিকুলেশন পৰীক্ষা পাছ কৰে। গান্ধীৰ ককায়েকহঁতে গান্ধীক ভৱনগৰ নাইবা বম্বেৰ কলেজত পঢ়াৰ কথা কৈছিল। গান্ধীয়ে ভৱনগৰৰ সলমদাস কলেজত ভর্তি হােৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। কাৰণ সেই ঠাইলৈ দূৰত্ব কম আৰু সেইবাবে খৰচো কম হ’ব। কিন্তু কলেজৰ অধ্যাপকসকলৰ উচ্চমনৰ বক্তৃতা গান্ধীয়ে একো বুজি নাপালে। আৰু ঘৰলৈ উভতি অহা শেষ সিদ্ধান্ত ল’লে। ঘৰত আহি তেওঁ মাঞ্জী ভাঙে নামৰ এজন ব্যক্তিক লগ পালে আৰু তেওঁ গান্ধীক বুজালে যে বিদেশত শিক্ষা লাভ কৰিব নােৱাৰিলে গান্ধীয়ে জীৱনত একো কৰিব নােৱাৰিব। সেয়েহে তেওঁ বিদেশলৈ যােৱা উচিত আৰু তাত তিনিবছৰ বেৰিষ্টাৰী পঢ়িহে দেশলৈ ঘূৰি অহা উচিত হ’ব। ককায়েক, মাক আৰু গান্ধীয়ে বিষয়টোৰ ওপৰত গভীৰভাৱে আলােচনা কৰিলে যদিও তেওঁলােকে কোনাে সিদ্ধান্ত ল’ব নােৱাৰিলে। সেয়েহে ককায়েকে গান্ধীক পােৰবন্দৰত থকা মিষ্টাৰ লেলীৰ ওচৰলৈ সঠিক সিদ্ধান্তৰ কাৰণে পঠিয়াই দিলে। গান্ধীয়ে প্রথমতে গৈ খুৰাকক লগ ধৰিলে আৰু মাকৰ সিদ্ধান্তৰ কথা ক’লে। খুৰাকৰ গান্ধীক বিদেশলৈ পঠিয়াবলৈ মন নাছিল যদিও মাকে অনুমতি দিয়া বাবে কোনাে বাধা নিদিলে। কিন্তু ‘আলচা কথা নহয় সিদ্ধি বাটত আছে কণা বিধি’, লেলীয়ে গান্ধীক বি এ পাছ নকৰাকৈ বিদেশলৈ যােৱাত সহায় কৰিব নােৱাৰিব বুলি ক’লে। কিন্তু গান্ধী আকোৰগােজ। যিটো কথা এবাৰ তেওঁৰ মনত সােমাল তাক তেওঁ বাস্তৱত পৰিণত কৰিবলৈ স্থিৰ সিদ্ধান্ত ললে। তেওঁ মদ, মাংস আৰু স্ত্রীৰ পৰা আঁতৰি থাকিব বুলি মাকৰ ওচৰত শপত খালে আৰু বিদেশ যাত্ৰাৰ বাবে সাজু হ’ল। বিদেশত পিন্ধিবৰ বাবে সাজপাৰ, খাবৰ বাবে দৰকাৰী খাদ্যৰ যােগাৰ আৰু জাহাজৰ দ্বিতীয় শ্রেণীৰ টিকট কৰিলে। বিদেশী-যাত্ৰাত গান্ধীৰ লগৰীয়া আছিল মজুমদাৰ নামৰ এজন উকীল আৰু এজন ইংৰাজ যাত্রী। দুয়ােজনেই গান্ধীক যাত্ৰাৰ পথত যিমান পাৰে সিমানেই উপদেশ দিছিল কিন্তু কিছুমান ক্ষেত্ৰত গান্ধী অচল অটল আছিল।

বিদেশত গান্ধীয়ে বিদেশী সাজ-পােছাক কিনিলে, নাচিবলৈ, বেহেলা বজাবলৈ শিকিলে আৰু ফৰাচী আৰু লেটিন ভাষা শিকিবলৈও আৰম্ভ কৰিলে। বিদেশীৰ দৰে নিজকে গঢ়িবলৈ গান্ধীয়ে যত্নৰ অলপাে ত্রুটি কৰা নাছিল কিন্তু লাহে লাহে গান্ধীৰ ভুল ভাঙিছিল আৰু নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’বৰ বাবে দৃঢ়সংকল্প লৈছিল। প্রথমতে তেওঁ মেট্রিকুলেশন পাছ কৰিলে আৰু তাৰ পিছত তেওঁ আইনৰ পাঠ্যক্ৰমত নাম ভর্তি কৰিলে। তিনি বছৰৰ পাছত গান্ধী সুখ্যাতিৰে বেৰিষ্টাৰ হ’ল আৰু ইয়াৰ পাছতে ভাৰতলৈ ঘূৰি আহিল।

দক্ষিণ আফ্রিকাত গান্ধী

ইংলেণ্ডৰ পৰা ঘূৰি আহি গান্ধীয়ে ওকালতি আৰম্ভ কৰিলে। কিন্তু তেওঁ বিশেষভাৱে সফল হ’ব নােৱাৰিলে। হঠাৎ গান্ধীৰ ভাগ্য উদয় হ’ল। দক্ষিণ আফ্রিকাৰ ‘দাদা আব্দুল্লা এণ্ড কোম্পানী’ নামৰ কোম্পানীটোৱে গান্ধীলৈ এটা প্রস্তাৱ আগবঢ়ালে যে তেওঁ দক্ষিণ আফ্রিকাত গৈ আইন উপদেষ্টা হিচাপে কাম কৰিব লাগে। এই খবৰে গান্ধীক আহ্লাদিত কৰি তুলিলে আৰু তেওঁ অতি সােনকালে দক্ষিণ আফ্রিকালৈ যাবৰ কাৰণে সাজু হ’ল। গান্ধীয়ে তালৈ যাবৰ কাৰণে

অতি সহজেই সাজু হােৱাৰ কাৰণ হ’ল দক্ষিণ আফ্রিকাত বহুতাে ভাৰতীয় মানুহ আছিল আৰু তেওঁলােক তালৈ কাম কৰিবৰ কাৰণে গৈছিল। এই মানুহবিলাকৰ ভিতৰত প্ৰধানতঃ তিনি শ্ৰেণীৰ মানুহ আছিল— ‘কুলি’, ‘মুছলমান বণিক আৰু খ্রীষ্টান ধৰ্মলৈ পৰিৱৰ্তন হােৱা লােকসকল। দক্ষিণ আফ্রিকাত গান্ধীয়ে ব্রিটিছৰ আদেশ নামানি নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি আইনমতে সকলাে কাম কৰি গৈছিল। এবাৰ গান্ধী প্রিট্র’ৰিয়ালৈ যাবলগীয়া হ’ল। তেওঁৰ ৰেলৰ ডবাত বহুত অপ্রীতিকৰ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’ল আৰু তেওঁক ডবাৰ পৰা বাহিৰলৈ পেলাই দিলে। গান্ধীয়ে নীৰৱে এই দুর্ঘটনাটো সহ্য কৰিলে আৰু তাত থাকিয়েই এই ঘটনাৰ প্রতিবাদত বিপ্লৱ কৰাৰ কথা চিন্তা কৰিলে। জোহান্সবার্গলৈ যাওঁতে ঘোঁৰা গাড়ীটো গান্ধী অপমানিত হ’বলগীয়া হ’ল। গাড়ীৰ মালিকে গান্ধীক কাণত ধৰি অসন্মান কৰিলে। জোহান্সবার্গৰ পৰা প্ৰিট’ৰিয়ালৈ যাওঁতেও গান্ধীয়ে ৰে’লত পুনৰ আগৰ পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হ’ল। এইদৰে গান্ধী ভাৰতীয় হােৱাৰ কাৰণেইমাৰিজবার্গ, ষ্টেণ্ডাৰটন, জোহান্সবার্গ, প্রিট্র’ৰিয়া আদি ঠাইত ইংৰাজ ব্যক্তিৰ দ্বাৰা বেয়াকৈ অপমানিত হ’ব লগা হৈছিল। তথাপিও দক্ষিণ আফ্রিকাৰ ভাৰতীয়সকলৰ উন্নতিৰ বাবেই তেওঁ তাত থকাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে মাজতে এবাৰ ঘৰলৈ আহি ছমাহ থাকি পত্নী আৰু দুয়ােজন পুত্রকে লৈ গ’লহি। নাটালৰ দাৰৱান ষ্টেচনৰ ওচৰত মহাত্মাই ‘ফিনিক্স ফার্ম’ নামেৰে এখন ফার্ম খুলিলে আৰু ইয়াৰ কেইবছৰমান পাছতে ‘টলষ্টয় ফার্ম’ নামেৰে আন এখন ফার্ম খুলিলে। কর্মই ধর্মএয়েই আছিল পার্ম দুখনৰ মূল নীতি। সকলাে শ্ৰেণীৰ লােকে ইয়াত সমানে দৰমহা পাইছিল। গান্ধীৰ সম্পাদনাতেই ‘ইণ্ডিয়ান অপিনিয়ন নামৰ এখন কাকতাে নিয়মীয়াকৈ প্ৰকাশ হৈছিল আৰু দক্ষিণ আফ্রিকাত থকা ভাৰতীয়সকলে এই কাকতখনক সাদৰৰে গ্রহণ

কৰিছিল। ভাৰতীয়সকলৰ স্বাৰ্থত ব্রিটিছৰ বিৰুদ্ধে যুঁজি গান্ধী আৰু তেওঁৰ পৰিবাৰ কেইবাবাৰাে জেললৈ যাব লগা হৈছিল। প্রতিবাৰেই জেলৰ পৰা ওলাই আহিছিল যদিও পুনৰ আন্দোলনমুখী মনােভাবৰ বাবে জেললৈ যাবলগীয়া হৈছিল।

সৰল জীৱন যাপন

দক্ষিণ আফ্রিকাত থকা দিনবােৰত গান্ধী এজন সৰল জীৱন যাপন কৰা লােক আছিল। সাধাৰণ জীৱন যাপন আৰু উন্নত চিন্তাই’ তেওঁৰ জীৱনৰ মূল চাবিকাঠি আছিল। আদালতৰ পােছাক তেওঁ প্রথম অৱস্থাত ধােবাক ধুবলৈ দিছিল যদিও পিছত তেওঁ নজে ধুবলৈ ল’লে। ইস্ত্রীও নিজে কৰা হ’ল। এনে কৰাত তেওঁৰ সময় আৰু পইচা বহুতখিনি ৰাহি হ’ল। তাৰােপতি আগতে সময়মতে ধােবাই কাপােৰ ঘূৰাই নিদিয়াৰ বাবে তেওঁৰ যি বিপদ হৈছিল সেই বিপদৰ পৰাও হাত সাৰিছিল। তেওঁ এখন কিতাপ কিনি আনি কাপােৰ ধােৱা প্রণালীটো সুন্দৰকৈ শিকিছিল আৰু কস্তুৰবাকো নিজেই ধুই দেখুৱাই কাপােৰ ধােৱাত পাকৈত কৰি তুলিছিল।

মহাত্মা গান্ধীয়ে নিজেই নিজৰ চুলি কাটিও লৈছিল। এবাৰ প্রিট্ট’ৰিয়াত এজন নাপিতে তেওঁক অপমান কৰি দোকানৰ পৰা উলিয়াই পঠিওৱাৰ পিছৰে পৰা গান্ধীয়ে নিজে নিজে চুলি কাটিবলৈ লৈছিল। আইনা চাই চাই চুলি কটাৰ বাবে চুলিবােৰ খলপ খলপি হৈছিল আৰু লগৰ বেৰিষ্টাৰবােৰে খুউব হাঁহিছিল। কিন্তু গান্ধী আছিল নির্বিকাৰ। কোনেও হাঁহি তেওঁক নিজৰ শুদ্ধমতৰ পৰা আঁতৰাব নােৱাৰিছিল। এইদৰে গান্ধীয়ে পৰিবাৰ আৰু ল’ৰা-ছােৱালীকেইটাক স্বাৱলম্বী হােৱাৰ পাঠ দিছিল আৰু ইয়াৰ প্ৰভাৱ তেওঁলােকৰ ওপৰত মহাত্মা গান্ধী পৰিছিলাে।

ডাৰবানত থকা সময়ত তেওঁৰ লগত কেইবাজনাে কেৰাণী আছিল। কেৰাণী কেইজন বিভিন্ন সম্প্রদায়ৰ আছিল। এই কেৰাণীকেইজনে খােৱা-বােৱা কৰা থাল আৰু শৌচ-প্রশ্ৰাৱ কৰা ঘৰ কস্তুৰবাই চাফা কৰিবলৈ টান পাইছিল। বহু সময়ত তেওঁ গান্ধীক সুকী কৰিবলৈকে সেই কামসমূহ কৰিবলগীয়া হৈছিল। কিন্তু ভিতৰি ভিতৰি তেওঁ বৰ অশান্তিত আছিল। গান্ধীয়ে কস্তুৰবাৰ মনৰ কথা গম পাই নিজেই সেইবােৰ কাম কৰিবলৈ লৈছিল যদিও পিছত কস্তুৰবাৰ মন সলনি হ’ল আৰু অকণাে ঘিন নকৰাকৈ কৰিবলৈ ল’লে।

গান্ধীয়ে দুখীয়াক দান দি, ৰােগীক শুশ্রুষা কৰি ভাল পাইছিল। সেয়েহে তেওঁ তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকল তেনে হােৱাটো বিচাৰিছিল। পাৰ্চী সদাগৰ ৰুস্তুমজীয়ে দান কৰা টকাৰে গান্ধীয়ে এখন চিকিৎসালয় খুলিছিল। তাত তেওঁ ডাক্তৰ, কম্পউণ্ডাৰ, ধাত্রী, শুশ্রষাকাৰী আদি সঠিক বেতনৰ বিপৰীতে ৰাখিছিল আৰু ৰােগীসকলক শুশ্রুষা কৰি মানৱ সেৱাত নিজৰ দেহ মন অর্পণ কৰিছিল।

ভাৰতলৈ প্রত্যাৱর্তন

১৯১৫ চনত কেইবাবছৰাে দক্ষিণ আফ্রিকাত থকাৰ পাছত গান্ধী ভাৰতলৈ ঘূৰি আহে। আফ্রিকালৈ যােৱাৰ সময়ৰ গান্ধী আৰু আফ্রিকাৰ পৰা ঘূৰি অহা গান্ধীজনৰ মাজত বহুত পার্থক্য আছিল। বিদেশত পােৱা অভিজ্ঞতাৰে পুষ্ট হৈ নিজৰ মাতৃভূমিক পৰাধীনতাৰ পৰা স্বাধীন কৰাৰ মানসিকতা তেওঁৰ কথা আৰু কৰ্মত সম্পূর্ণকৈ ফুটি উঠিছিল। ১৯১৫ চনত গান্ধীক কাইজাৰ-ই-হিন্দ সন্মানেৰে সন্মানিত কৰা হৈছিল। Life History of Mahatma Gandhi in Assamese

গান্ধীয়ে ভাৰতৰ বিভিন্ন ঠাইত ঘূৰি বিদেশত পােৱা তিতা-মিঠা অভিজ্ঞতাসমূহ মানুহৰ আগত প্ৰকাশ কৰিছিল আৰু সকলাে ভাৰতীয় একগােটনহ’লে যে ভাৰতৰ বিপদ সেই কথাও পৰােক্ষভাৱে সকলােকে বুজাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। পৰাধীন ভাৰতত হিন্দু, মুছলমান, খ্রীষ্টান, শিখ সকলােৱে যদি সমিলমিলেৰে স্বাধীন ভাৰতৰ কথা চিন্তা কৰে তেতিয়া যে সেই কথা বাস্তৱত পৰিণত হােৱাটো অকণাে কঠিন নহয় সেই কথাটোকো সকলােকে বুজাইছিল। গান্ধীৰ উদাত্ত কণ্ঠৰ দ্বাৰা প্রভাৱিত হৈছিল গােপাল কৃষ্ণ গােখলেৰ দৰে আগশাৰীৰ ব্যক্তিসকল। সেয়েহে গােখলেই গান্ধীক সক্রিয় ৰাজনীতিত তাংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুৰােধ জনাইছিল। ইতিমধ্যে ভাৰতৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ গান্ধীৰ জনপ্রিয়তা বিয়পি পৰিছিল। গান্ধীয়ে যে বিপ্লৱী মনােভাবেৰে আফ্রিকাত থাকি ভাৰতীয়সকলৰ স্বাৰ্থৰ হকে যুঁজি জয়ী হৈছিল সেই কথা জানিও ভাৰতীয়সকলে তেওঁক মৰম আৰু শ্ৰদ্ধাৰে অতি সহজেইআদৰি লৈছিল।

গান্ধীয়ে সবৰমতী নদীৰ পাৰত আহমদাবাদ চহৰত এখন আশ্রম খুলিছিল। আশ্ৰমখনৰ নাম দিছিল সমতী আশ্রম। তালৈ গান্ধীৰ আদৰ্শৰ দ্বাৰা অনুপ্রাণিত হােৱা বহুতাে ব্যক্তি আহিছিল। গান্ধীৰ নীতিৰ মূল বিষয়সমূহ আছিল—সত্য, অহিংসা, ব্রহ্মচার্য, ভীতিহীনতা, আত্মসংযম, অস্পৃশ্যতা দূৰীকৰণ, মাতৃ ভাষাৰ মাজেদি শিক্ষা গ্রহণ, আৰু খাদী আৰু স্বদেশী সামগ্ৰীৰ ব্যৱহাৰ। এই বিষয়বিলাককে পিছত ভাৰতীয় জাতীয় কংগেছেও গ্রহণ কৰিছিল আৰু সমগ্ৰ ভাৰততে ‘সবমতী আশ্রম’ৰ নীতি বিয়পি পৰিছিল।

কলিকতাৰ অধিৱেশনঃ গান্ধীৰ অভিজ্ঞতা

১৯০১ চনত কলিকতাত বহা জাতীয় কংগ্রেছ মহাসভাৰ অধিৱেশনলৈ গান্ধী গৈছিল। লৈ তেওঁ যােৱাৰ উদ্দেশ্য আছিল আফ্রিকাত তেওঁ সন্মুখীন হােৱা সমস্যাসমূহ ভাৰতীয় নেতাসকলৰ লগত মুকলিকৈ আলােচনা কৰা। সভাত গান্ধীয়ে প্ৰস্তাৱটো উত্থাপন কৰিলে আৰু সকলােৱে প্ৰস্তাৱটো আলােচনা মর্মে গ্রহণ কৰিলে।

কলিকতাৰ অধিৱেশনত গান্ধীক থাকিবলৈ দিয়া কোঠাটো ইমানেই লেতেৰা আছিল যে তেওঁ মনটো বান্ধি ৰাখিব নােৱাৰিলে আৰু বাঢ়নী এটা লৈ নিজৰ কোঠাটোৰ বাহিৰেও শিবিৰৰ অন্যান্য কোঠাবিলাক চাফা কৰিছিল। অকল সিমানখিনি কৰিয়েই ক্ষান্ত নাথাকি গান্ধীয়ে পাইখানাও চাফা কৰিছিল। এইকার্যশিবিৰৰ আন আন লগৰীয়াসকলক প্ৰভাৱ পেলাইছিল যদিও কোনেও একো কোৱা নাছিল। সেই অধিৱেশনতে গান্ধীয়ে গােপালকৃষ্ণ গােখলে, ফিৰােজছাহ মেহতা, দীনেশ্ব ওৱাচা, বাবু ভূপেন্দ্র নাথ বসু আদি ব্যক্তিসকল লগ পাইছিল। গান্ধীৰ কাম আৰু কথা বতৰাত এই ব্যক্তিসকল বৰকৈ সন্তুষ্ট হৈছিল আৰু তেওঁলােকে গান্ধীক আঁতৰি আঁতৰি কাম কৰাতকৈ ভিতৰত সােমাই কাম কৰিবলৈ পৰামর্শ দিছিল। এইদৰে মহাত্মা গান্ধী ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সক্রিয় সদস্য হৈ পৰিল আৰু ভাৰতৰ বিভিন্ন সমস্যাও তেওঁৰ নিজস্ব সমস্যাৰ দৰে হৈ পৰিল।

প্রকৃতি আৰু গান্ধী

প্রকৃতিৰ বিপৰীতে গ’লেই মানুহৰ বিপদ। সেয়েহে মানুহ প্রকৃতি বিৰােধী হ’ব নালাগে। ভগৱানৰ ওপৰত অগাধ ভক্তি আৰু বিশ্বাস থকা মহাত্মা গান্ধীয়ে মাটি, পানী, আকাশ, বতাহ আৰু সূৰ্যক ভগৱানে দিয়া প্রকৃতিৰ দান বুলি গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু এই প্রকৃতিৰ উৎসসমূহৰ লগত সু-সম্পর্ক ৰাখি জীৱন যাপন কৰিবলৈ বিচাৰিছিল। তেওঁ

আনকো উপদেশ দিছিল যে প্রকৃতিৰ লগত মিত্রতা স্থাপন কৰি চলিব জানিলে মানুহৰ কোনাে ৰােগ হ’ব নােৱাৰে। প্ৰকৃতিয়ে আমাক সকলাে দিছে। আমিহে নিজৰ ভুলৰ কাৰণে প্ৰকৃতিৰ এই অমূল্য দানসমূহ গ্ৰহণ কৰিব পৰা নাই।

গান্ধীৰ মতে পৰিস্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা, শাৰীৰিক শ্রম, নিয়মিত আহাৰ গ্রহণ আৰু সময়মতে বিচনাৰ পৰা শােৱা আৰু উঠাই এজন ব্যক্তিক সুস্বাস্থ্য প্রদান কৰিব পাৰে। তেওঁ বেমাৰ হ’লে ঔষধ নিজে ব্যৱহাৰ নকৰিছিল আৰু আনকো কৰিবলৈ বাধা দিছিল। তেওঁৰ মতে মানুহে প্ৰকৃতিৰ নিয়ম ভংগ কৰিলেহে বেমাৰ হয়। প্রকৃতিৰ ওপৰত সম্পূর্ণকৈ নিৰ্ভৰ কৰি গান্ধীয়ে নিজৰ ৰােগ আৰােগ্য কৰিছিল আৰু আনৰ ক্ষেত্ৰটো কৃতকার্য হৈছিল।

এবাৰ গান্ধীৰ ডাঙৰটো ল’ৰা মনলালৰ খুউব জ্বৰ হৈছিল। ডাক্তৰে বহুতাে ঔষধ খাবলৈ দিছিল যদিও গান্ধীয়ে সকলাে ভগৱানৰ ওপৰত এৰি দি নিজেই চিকিৎসা কৰা আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ পুতেকক মূৰত কাপােৰ তিয়াই বান্ধি দিছিল, পেটত বােকাৰ প্রলেপ দিছিল আৰু গাত গৰম কাপােৰেৰে মেৰিয়াই ধৰি আছিল। গান্ধীৰ চিকিৎসাত পিছত পুতেকে আৰােগ্য লাভ কৰিছিল। আকৌ এবাৰ তেওঁৰ তৃতীয় পুতেক ৰামদাসৰ হাত এটা ভাঙিছিল। ডাক্তৰে জোৰা লগােৱা টান হ’ব বুলি কৈছিল যদিও গান্ধীয়ে নিজৰ প্রকৃতিক চিকিৎসাৰেই পুতেকৰ হাতটো জোৰা লগাইছিল।

গান্ধীৰ মতে আমাৰ শৰীৰটো হ’ল প্রকৃতিৰ দান। সেয়েহে ভগৱানত বিশ্বাস ৰাখি প্ৰকৃতিৰ সমভাবাপন্ন হলে আমাৰ যিকোনাে কঠিন বেমাৰেই দূৰ হ’ব। মাত্র আমাক লাগে বিশ্বাস আৰু ধৈৰ্য্য

স্বদেশত গান্ধী

সৰবমতীৰ পাৰৰ আশ্রম প্রতিষ্ঠান সমগ্ৰ ভাৰততে জনপ্ৰিয় হৈ পৰা গান্ধীয়ে ভাৰতীয় কংগ্ৰেছৰ দ্বাৰা নিজৰ মানসিকতাক ব্যক্ত কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল। বিহাৰত হােৱা নীল খেতিৰ শ্ৰমিকসকলে মালিকসকলক বিনা পইচাৰে পথাৰত কাম কৰি দিবলগীয়া হৈছিল। মহাত্মা গান্ধীয়ে এই কথাটো গম পাই বিহাৰ পালেগৈ আৰু খেতিয়কসকলক সহায় কৰিম বুলি কথা দিলে। চৰকাৰে গান্ধীক অতি সােনকালে সেই ঠাই এৰি যাবলৈ ক’লে। কিন্তু গান্ধীয়ে সেই কথালৈ অকণাে ভ্রক্ষেপেইনকৰিলে। পাছত গান্ধী আটক হ’ল যদিও অতি কম সময়তে তেওঁক জেলৰ পৰা মুকলি কৰি দিলে। পিছত গান্ধীৰ নেতৃত্বত খেতিয়কসকলে নিজৰ প্রাপ্য অধিকাৰসমূহ পাইছিল আৰু দুখীয়া জনগণৰ মাজত গান্ধী দেৱতা সদৃশ হৈ পৰিছিল।

গান্ধীয়ে ভাৰতীয় লােকৰ মন প্রতিফলিত কৰিব পৰাকৈ দুখন বাতৰি কাকত প্রকাশ কৰিছিল। এখন আছিল ইংৰাজী ভাষাত প্রকাশ হােৱা ‘ইয়ং ইণ্ডিয়া’ আৰু আনখন গুজৰাটী ভাষাত প্ৰকাশ হােৱা নৱজীৱন’। গান্ধীয়ে এই কাকত দুখনত নিজৰ আদৰ্শৰ কথা প্রবন্ধৰ দ্বাৰা প্রকাশ কৰিছিল। ১৯২০ চনত মহাত্মাইআলি ভাতৃদ্বয়ৰ লগ লাগি ব্রিটিছচৰকাৰে কৰা খলিফাৰ ক্ষমতা কর্তনৰ বিৰুদ্ধে ‘

হিন্দু-মুছলমান কি জয়’ মন্ত্ৰেৰে ভাৰতীয়সকলৰ মাজত একতাৰ বাণী প্রচাৰ কৰাত লাগিছিল। ইয়াকে খিলাফৎ আন্দোলন বুলিও কোৱা হৈছিল। ১৯২২ চনত গান্ধীয়ে আইন অমান্য আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে গান্ধীকাৰাগাৰলৈ যাব লগা হৈছিল। ১৯২৪ চনত হােৱা বেলগাঁৱৰ কংগ্ৰেছ অধিৱেশনত গান্ধীৰ নাম সভাপতি হিচাপে প্রস্তাৱিত হৈছিল কিন্তু গান্ধীয়ে এই বাব অমান্য কৰিলে আৰু সাধাৰণ সদস্য হৈ কাম কৰি থাকিবলৈহে মন

মেলিলে। ১৯২৭ চনত হােৱা চাইমন কমিছন বিৰােধী আন্দোলনৰাে নেতৃত্ব দিছিল গান্ধীয়ে। ব্রিটিছ চৰকাৰে নিমখৰ ওপৰত লগােৱা কৰা আৰু এইসম্পর্কীয় আইনৰ বাবে গান্ধীয়ে গান্ধী ১৯৩০ চনৰ পৰা আইন অমান্য আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ সকলােকে বিস্তিত কৰি দাণ্ডী লৈ যাত্ৰ কৰিছিল আৰু সাগৰৰ পানীৰে নিমখ তৈয়াৰ কৰি চৰকাৰৰ আইন অর্থহীন বুলি জনসাধাৰণৰ ওচৰত দেখুৱাই দিছিল। এইসম্পর্কতে গান্ধী কাৰাগাৰত সােমাবলগীয়া হৈছিল যদিও ১৯৩১ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীত তেওঁ মুক্তি পায়। বৃটেইন আৰু ভাৰতৰ মাজৰ সম্পর্ক সুদৃঢ় কৰিবৰ ববে। ১৯৩১ চনৰ ৫ মার্চত লর্ড আৰউইন আৰু গান্ধীৰ মাজত গান্ধী-আউইন চুক্তি স্বাক্ষৰিত হৈছিল।

১৯২০ চনৰ বিখ্যাত অসহযােগ আন্দোলনৰ নেতৃত্ব দিছিল মহাত্মা গান্ধীয়ে। তেওঁ গােটেই ভাৰততে বিভিন্ন কার্যসূচীৰ দ্বাৰা জনসাধাৰণক জগাই তুলিবৰ কাৰণে যত্ন কৰিছিল। এই অসহযােগ আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচীবিলাকৰ ভিতৰত মূল আছিল— চৰকাৰী উপাধি ত্যাগ, চাকৰি, স্কুল, কলেজ বর্জন, আইন-আদালত বর্জন, বিলাতী বস্তু বর্জন, মাদকদ্রব্য বর্জন, খদ্দৰৰ প্ৰচলন ইত্যাদি।

১৯৩১ চনত লণ্ডনত বহা ঘূৰণীয়া মেজমেলত যােগ দিবলৈও গান্ধী গৈছিল। তাত তেওঁ ভাৰতৰ মুক্তি সম্পর্কত নিজৰ বক্তব্য ৰাখিছিল যদিও এই মেজমেলে ভাৰতৰ স্বাধীনতা প্রাপ্তিত বিশেষ অৰিহণা যােগাব পৰা নাছিল।

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন

দ্বিতীয় মহাসমৰৰ বতাহে সমগ্র পৃথিৱীকে কঁপাই গৈছিল। সেই সময়ৰ ভাৰতৰ ভাইৰয় লর্ড লিনলিথগােৱে ভাৰতীয় নেতাসকলৰ লগত আলােচনা নকৰাকৈয়ে ঘােষণা কৰি দিলে যে এই যুদ্ধত ভাৰতৰ পূর্ণ সমর্থন আছে। তেওঁৰ ঘােষণাই ভাৰতত এক নতুন পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰিছিল। মাত্র মহাত্মাইহে ভাবিছিল যে ভাৰতৰ বৃহত্তৰ স্বাৰ্থৰ খাটিৰত বৃটেইনক সহায়ৰ হাত আগবঢ়োৱা উচিত হ’ব। ১৯৪২ চনত চার্চিলে ভাৰতৰ সহযােগ বিচাৰি ক্ৰীছৰ অধীনত এটা দল পঠিয়াই দিলে। কিন্তু ক্রীপছে প্রস্তুত কৰি অনা আঁচনিসমূহ মহাত্মা গান্ধীৰ মনঃপুত নাছিল। সেয়েহে এই আঁচনিসমূহৰ বিপৰীতে গান্ধীয়ে ‘ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন’ ঘােষণা কৰিলে। ১৯৪২ চনৰ আগষ্ট মাহৰ ৭ আৰু ৮ তাৰিখে বােম্বাইত বহা নিখিল ভাৰত কংগ্রেছ কমিটীয়ে ‘ভাৰত ত্যাগ’ প্রস্তাৱ গ্ৰহণ কৰিলে । এই প্রস্তাৱ গ্ৰহণ কৰাৰ লগে লগেই মহাত্মা গান্ধী, মৌলানা আজাদ, নেহৰু, বল্লভভাই পেটেল আদি নেতাসকলক জেললৈ প্ৰেৰণ কৰা হ’ল। এই আন্দোলনৰ মূল কথা আছিল যে ব্রিটিছ চৰকাৰে ভাৰত এৰি নিজ দেশলৈ উভতি যাওঁক। ভাৰতে নিজেই নিজক শাসন কৰিব। কিন্তু এই আন্দোলনৰ সকলাে নেতাক জেললৈ লৈ যােৱাত মহাত্মাই জেলৰ পৰাই জনসাধাৰণক ‘কৰিম কিম্বা মৰিম’ বাণীৰে আন্দোলন চলাই যাবলৈ আহ্বান জনালে। কাৰাগাৰত থকা অৱস্থাতে ১৯৪৩ চনত মহাত্মাই আমৰণ অনশন আৰম্ভ কৰিছিল। এই অনশন ২১ দিন ধৰি চলিছল। গান্ধী কাৰাগাৰত থকা অৱস্থাতেই তেওঁৰ পত্নী কস্তুৰবা আৰু তেওঁৰ অতি প্রিয় মহাদেৱ দেশাইৰ মৃত্যু হৈছিল। ১৯৪৫ চনৰ ৬ মে’ত যুদ্ধ শেষ হােৱাৰ পাছতহে গান্ধী আৰু তেওঁৰ লগৰীয়াসকলক মুক্তি দিয়া হৈছিল। অৱশ্যে ইয়েই আছিল গান্ধীজীৰ জীৱনৰ শেষবাৰৰ কাৰাবাস। ইয়াৰ পাছত গান্ধীক আৰু জেললৈ পঠিওৱা নাছিল।

স্বাধীন ভাৰত

২য় মহাসমৰ অন্ত হােৱাৰ লগে লগে সমগ্র পৃথিৱীতে এক শান্তিৰ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি হৈছিল। ভাৰতৰে ভিতৰুৱা পৰিৱেশৰ বহুখিনি উন্নতি হৈছিল। ১৯৪৬ চনৰ ২২ জুলাইৰ দিনা লর্ড ৱাভেলে এখন অন্তৱর্তী চৰকাৰ গঠন কৰাৰ ইচ্ছা প্রকাশ কৰি কংগ্ৰেছ আৰু মুছলিম লীগক সদস্যৰ নাম দিবলৈ দিছিল। কংগ্ৰেছে নাম দিলে যদিও মুছলিম লীগে জীন্নাৰ নেতৃত্বত কোনাে নাম নিদিবলৈ স্থিৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। কাৰণ তেওঁলােকৰ কথা আছিল যে মুছলমানৰ কাৰণে এখন সুকীয়া ৰাষ্ট্র তেওঁলােকক লাগিবই। সেয়েহে ৱাভেলে এখন অন্তৱৰ্তী চৰকাৰ গঠন কৰিলে। সেই চৰকাৰখনৰ সদস্যসকল আছিল– জৱাহৰলাল নেহৰু, পেটেল, গােপালাচাৰী, ৰাজেন্দ্র প্রসাদ, আছফ আলি, ড° জন মাথায়, জগজীৱন ৰাম আৰু শৰৎ চন্দ্র বসু। বহু বাক বিতণ্ডাৰ মূৰত মুছলিম লীগৰ কেইজনমান সদস্যও ইয়াত অন্তর্ভুক্ত হৈছিল। ইয়াৰ পাছত স্বাধীন ভাৰতৰ সংবিধান প্রস্তুত কৰাৰ ক্ষেত্ৰটো বহুখিনি খেলিমেলি হৈছিল। জীন্নাই সংবিধান প্রস্তুত কৰা কথাটো কোনােপধ্যে মানি লােৱা নাছিল আৰু মুছলমানসকলক পাকিস্তানৰ দাবীত আন্দোলন কৰিবৰ বাবে পাৰেমানে উচতাইছিল। জিন্নাই মন্তব্য কৰিছল পাকিস্তান একেবাৰে নােহােৱাতকৈ ঘূণে খােৱা পাকিস্তানেই ভাল।

লর্ড মাউণ্টবেটেনে স্বাধীনতা প্রদানৰ সময় ১৯৪৮ চনৰ জুন মাহ নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল যদিও সামগ্রিক পৰিস্থিতি সূক্ষ্মভাৱে বিবেচনা কৰি এইসময়টো ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টকে খাটাং কৰিলে। সেইমর্মে ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত ভাৰত দুভাগত বিভক্ত হ’ল। এভাগৰ নাম পাকিস্তান (পূব আৰু পশ্চিম পাকিস্তান) আৰু আনভাগৰ

নাম ভাৰত। জৱাহৰলাল নেহৰু স্বাধীন ভাৰতৰ প্রথম প্রধানমন্ত্রী হ’ল। ভাৰত স্বাধীন হােৱাৰ আগতেই ২৬ জানুৱাৰী দিনটো ভাৰতৰ স্বাধীনতা দিৱস হিচাপে পালন কৰা হৈছিল। সেয়েহে ভাৰতৰ স্বাধীনতা দিৱস ২৬ জানুৱাৰী হ’ল। ভাৰতৰ স্বাধীনতাত মহাত্মা গান্ধী যিধৰণেৰে আনন্দিত হ’ব লাগিছিল ঠিক সেই ধৰণেৰে নহ’ল। পূর্ণ স্বাধীনতাৰ সপােনটো তেওঁৰ মনত তেতিয়াও যেন থাকি গ’ল। সেয়েহে তেওঁ কৈছিল— ‘মই এতিয়া অচল টকা। মই ১৫ আগষ্টৰ কোনাে উৎসৱত যােগদান কৰিব নােৱাৰাে।”

নুমাইও জ্বলি থকা বন্তি গছি

শেষবাৰ কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি পােৱাৰ পাছত মহাত্মাই প্রতিদিনে আবেলি প্রার্থনা সভাত প্রার্থনা কৰিছিল। মহাত্মা য’লৈকে গৈছিল তাতেই মানুহৰ ভীৰ হৈছিল। সমূহীয়া প্রার্থনাৰ উপৰিও তেওঁ জনসাধাৰণক উদ্দেশ্যি ভাষণ দিছিল। ভাৰতবর্ষ দ্বিখণ্ডিত হােৱাৰ পাছত পাকিস্তানৰ ভাগত পৰা পশ্চিম পঞ্জাৱত হিন্দু শােক থাকিব নােৱাৰা হ’ল। তেওঁলােকৰ ওপৰত অমানুষিক অত্যাচাৰ চলােৱা হ’ল। বহুতৰে মৃত্যু হ’ল আৰু বহুতেই ঘৰবাৰী এৰি ভাৰতলৈ গুচি আহিল। মহাত্মা গান্ধীয়ে হিন্দু-মুছলমানৰ মাজৰ সম্প্রীতি নষ্ট হােৱাত দুখ পালে আৰু আমৰণ অনশন আৰম্ভ কৰিলে। পিছত পূৰ্বৰ দৰে সম্প্রীতি অক্ষুন্ন ৰখা হ’ব বুলি কথা দিয়াতহে গান্ধীয়ে অনশন ভংগ কৰিলে। মহাত্মাই মানুহক সম্প্রদায়ৰ ভিত্তিত নাচায় মানুহ হিচাপেহে নবলৈ সকলােকে অনুৰােধ কৰিছিল। ভাৰতীয় মুচলমান সকলৰ ত অত্যাচাৰ চলিলেও তেওঁ তেওঁলােকক ৰক্ষা কৰিবৰ বাবে গ লৈছিল। গান্ধীৰ এনে কাৰ্যক হিন্দু উগ্রপন্থীসকলে ভাল

পােৱা নাছিল। পাকিস্তানে ভাৰতক দিবলগীয়া টকা পৰিশােধ নকৰাকৈয়ে গান্ধীৰ দাবীত ভাৰত চৰকাৰে ৫৫ কোটি টকা পাকিস্তান চৰকাৰক পৰিশােধ কৰিছিল। সেয়েহে এক শ্ৰেণীৰ হিন্দুসকলে গান্ধীৰ আদর্শক সন্মান জনাব নােৱাৰা হৈছিল। ১৯৪৮ চনৰ জানুৱাৰীৰ ২০ তাৰিখে প্রার্থনা সভাৰ ওচৰত এটা বােমা বিস্ফোৰণ হৈছিল। কিন্তু কোনেও ভবা নাছিল যে গান্ধীক হত্যা কৰাৰ আঁচনি তলে তলে প্রস্তুত হৈছিল। এই বােমা বিস্ফোৰণটোক গান্ধীয়ে অকণাে গুৰুত্বই নিদিলে।

১৯৪৮ চনৰ ৩০ জানুৱাৰীৰ দিনা গান্ধীয়ে আনদিনা যােৱাৰ দৰে বিৰলা ভৱনৰ প্রার্থনা সভাত যােগ দিবলৈ গৈছিল। তেওঁৰ লগত নাতিনীয়েক মনু আৰু আভা। কিন্তু হঠাৎ গান্ধীয়ে দেখা পালে এজন সুস্বাস্থ্যৰ ডেকা তেওঁৰ ফাললৈ বিপৰীত দিশৰ পৰা আহিছে। ডেকাজনে আগবাঢ়ি আহি গান্ধীৰ ভৰি চুবলৈ বুলি মূৰ দোৱাব ধৰিলে। গান্ধীয়েও নিজৰ স্বভাৱ সুলভতাৰে হাতযােৰ কৰিবলৈহে পালে, ডেকাজনে অলপে দেৰী নকৰাকৈ এটা স্বয়ংক্রিয় পিস্তলেৰে মহাত্মাৰ বুকুত তিনিজাই গুলী মাৰিলে। মাত্র এটা শব্দ শুনা গল— ‘হে ৰাম’। মহাত্মাৰ তেজেৰে লুতুৰী পুতুৰী হােৱা দেহা মাটিত বাগৰি পৰিল।

এইদৰে মহাত্মাৰ প্ৰাণবায়ু উৰি গ’ল। খবৰটো গােটেই বিশ্বতে বিয়পি পৰিল। পিছত গম পােৱা গ’ল মহাত্মা গান্ধীৰ হত্যাকাৰীজন আছিল নাথুৰাম বিনায়ক গডচে নামৰ এজন মাৰাঠী হিন্দু ডেকা।

(ক) ভিন্নজনৰ দৃষ্টিত গান্ধী

১। “চকুকেইটাৰ বাহিৰে গান্ধীৰ মুখৰ প্ৰতিটো অঙ্গই আভজা বা আগঢ়ী, কিন্তু সামগ্রিকভাৱে তেওঁৰ মুখখন বৰ ধুনীয়া কাৰণ তাত এটা বিশেষ জ্যোতি আছে।……. তেওঁৰ মনত কোনাে বিদ্বেষ নাছিল৷ কাৰাে প্রতি তেওঁৰ ঘৃণাৰ ভাব নাছিল। দৰাচলতে তেওঁ ঘৃণা কৰাৰ অপৰাগ।” -লুই ফিছাৰ

২। “গােটেই জীৱন তেওঁ ইংলেণ্ডত থকা বছৰকেইটাৰ মধুৰ সোঁৱৰণ মনত জীপ দি ৰাখিছিল আৰু পাছত ইংলেণ্ডলৈ আহোঁতে পৰিচয় হােৱা ব্যক্তিসকলকো বন্ধুত্বৰ দোলেৰে বান্ধি ৰাখিছিল।”

-পেথিক লৰেন্স ৩। “নিজৰ চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত গান্ধীজীৰ লগত কাম কৰা বৰ টান। কাৰণ তেওঁ নিজৰ মন আৰু শৰীৰক এনেভাৱে গঢ় দি লৈছে যে মনেই তেওঁৰ শৰীৰক নিয়ন্ত্রণ কৰিব পাৰে।” —বিধান ৰায়

৪। “প্রত্যেক ষ্টেচনতে বহুতাে মানুহ গান্ধীক লগ পাবৰ উদ্দেশ্যেৰে পৰম আগ্ৰহেৰে ৰৈ থাকে। কি অসীম ধৈর্য আৰু আন্তৰিক স্নেহেৰে গান্ধীয়ে তেওঁলােকক আদৰনি জনায় আৰু কোনােবাই আগবঢ়োৱা বহুত বহীত নিজৰ হস্তাক্ষৰ কৰে তাক দেখিলে বিস্ময় মানিব লাগে।” -ড° ভেৰিয়াৰ এলউইন।

৫। “মই জীৱনত লগ পােৱা বিচাৰ শক্তিসম্পন্ন লােকসকলৰ ভিতৰত গান্ধী অন্যতম।” – ড° জাকিৰ হুছেইন

৬। “মই আচলতে ইমান মৰমলগা বয়সীয়া ব্যক্তিক লগ পাম বুলি আশাই কৰা নাছিলাে৷ এনে মানৱীয় গুণেৰে ভৰপূৰ; এনে মনােমােহা ব্যৱহাৰ; এনে সুন্দুৰ ৰসিকতাবােধ।”-লর্ড মাউণ্টবেটেন

৭। “যদিও কলিকতাত শান্তি ঘূৰাই অনাৰ অদ্ভুত কাম গান্ধীৰ বাবেই সম্ভৱ হৈছিল, তথাপি তেখেতে মুক্তকণ্ঠে এই কথা কৈছিল যে মই নােহােৱাহেঁতেন তেখেতৰ বাবে এই কাম সম্ভৱ নহ’লহেঁতেন। মই অৱশ্যে জানাে যে গান্ধীৰ এনে প্রশংসাৰ মই উপযুক্ত পাত্র নহওঁ।” হুছেইন শ্বহীদ সুহ্ৰাৱতী

(খ) গান্ধীয়ে কোৱা আৰু লিখা উল্লেখযােগ্য কথা

 (১) “মই স্বভাৱতে অগ্রজসকলৰ ভুলৰ প্রতি অন্ধ আছিলাে।” (২) “সকলাে মানুহ হৰিশ্চন্দ্ৰৰ দৰে সত্যবাদী নহয় কিয়?”

(৩) “মই হলাে এটা হােজা, সৰল মনৰ গাঁৱলীয়া মানুহ। মই গৃহসচিব চাৰ চামুৱেল হােক মাত্র ক’ম যে মই ভাৰতৰ মুক্তি বিচাৰিছোঁ , কোনাে বাদ বিবাদ বিচৰা নাই। তেওঁলােকে যদি দিয়ে মই ল’ম আৰু যদি নিদিয়ে, মই উভতি আহিম।”

(৪) যদি কোনােবা ব্যক্তিৰ বন্দুকৰ গুলিৰ আঘাতত মােৰ মৃত্যু হয়, তেন্তে সেই মৃত্যু মই হাঁহিমুখে আকোঁৱালি লােৱা উচিত।”

(৫) “মই জানিছিলাে মােৰ এই স্বীকাৰােক্তিয়ে মােৰ বিষয়ে পিতা সম্পূর্ণ আশ্বস্ত কৰিছিল আৰু মােৰ প্রতি তেওঁৰ বিশ্বাস আৰু স্নেহ বহুত বাঢ়িছিল।”

(৬) “মই এজন ছাত্র আৰু মই অধ্যয়নতহে লগা উচিত। মই বেৰিষ্টাৰৰ যােগ্যতা অর্জন কৰিবলৈহে ইয়ালৈ আহিছাে আৰু তাৰ বাবেহে চেষ্টা কৰা উচিত।”

(৭) “যদিও মই গৰু আৰু ম’হৰ গাখীৰ নাখাও বুলিছিলাে প্রকৃততে গৰু আৰু মহে সকলাে জন্তুকে আৱৰি লৈছিল। গতিকে ধর্মত মই কোনাে গাখীৰকেই খাব নালাগিছিল। তথাপি সকলাে জানিও আৰু বুজিও মই ছাগলীৰ গাখীৰ খাবলৈ সন্মতি দিছিলাে।”

(৮) “হিন্দু আৰু মুচলমান উভয়ে একে ভাই বন্ধুৰদৰে একলগে

বসবাস কৰিব – ভগৱান যেন মােৰ এই সপােন চৰিতাৰ্থ কৰে। ভাৰতৰ এক অংশত হিন্দুৱে বাস কৰিব আৰু একে ভাৰতবৰ্ষৰ আন এক অংশত মুচলমানসকলে বাস কৰিব – এনে শােকাবহ অৱস্থা দেখাৰ আগতে ঈশ্বৰে যেন মােক মাৰি নিয়ে।”

(গ) জীৱনত প্ৰভাৱ পেলােৱা গ্রন্থ

 (১)শ্ৰৱণৰ পিতৃভক্তি (২)হৰিশ্চন্দ্ৰ উপাখ্যান (৩)গীতা (৪)কোণ (৫)বাইবেল (৬)উপনিষদ (৭)আন টু দি লাষ্ট

(ঘ) গান্ধীয়ে প্ৰকাশ কৰা বাতৰিকাকত

কাকত                                                    স্থান

(১) ইয়ং ইণ্ডিয়া (ইংৰাজী) ভাৰতত

(২) নৱজীৱন (গুজৰাটী)    ভাৰতত

(৩) ইণ্ডিয়ান অপিনিয়ন (ইংৰাজী) দক্ষিণ আফ্রিকাত

(ঙ) গান্ধীয়ে খােলা ফার্ম

(১) ফিনিক্স ফার্ম (2) টলষ্টয় ফার্ম (চ) কোনে কি বুলিছিল (১) মহাত্মা’ – ৰবীন্দ্রনাথ ঠাকুৰ (২) “বাপুজী’ – নেহৰু আৰু পেটেল (৩) “বাপু’ – মীৰাবেন

(ছ) গান্ধীৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হােৱা ব্যক্তিসকল

(১) লুই ফিছাৰ (২) লর্ড পেথিক লৰেন্স (৩) ড° বিধান চন্দ্ৰ ৰায় (৪) জৱাহৰলাল নেহৰু (৫) ড° ভেৰিয়াৰ এলউইন (৬) ভীমৰাও ৰামজী আম্বেদকাৰ (৭) ড° জাকিৰ হুছেইন (৮) লর্ড মাউণ্টবেটন (৯) দিৱান চমনলাল (১০) চাৰ ৰবাৰ্ট ব্রুমফিল্ড (১১) প্যাৰেলাল নায়াৰ (১২) লর্ড হেলিফেক্স (১৩) ৰাজকুমাৰী অমৃত কৌৰ (১৪) হুছেইন শ্বহীদ সুৱতী (১৫) ক্লেয়াৰ কনচুৱেল স্বেৰিডান (১৬) মিছেচ মিলি গ্রাহাম প’লাক

(জ) গান্ধীক প্ৰভাৱিত কৰা ব্যক্তিসকল

 (১) গােপালকৃষ্ণ গােখলে (২) ফিৰােজ ছাহ মেহটা (৩) দীন ওৱাচা (৪) বাবু ভূপেন্দ্র নাথ বসু (৫) ৰবীন্দ্ৰ নাথ ঠাকুৰ (৬) মতিলাল নেহৰু (ঝ) গান্ধীৰ সৰ্বোদয় দৰ্শনৰ মূল কথা (১) ব্যক্তিৰ মঙ্গল সামাজিক মঙ্গলৰ লগত ওতঃপ্রােতভাৱে জড়িত। সামূহিক কল্যাণ বা মঙ্গলতহে ব্যাক্তিৰ নিজৰ মঙ্গল বা কল্যাণ নিহিত থাকে।

(২) নিজৰ কৰ্মৰ জৰিয়তে জীৱিকা উপার্জনত সকলােৰে সমান অধিকাৰ আছে। গতিকে আইনজীৱী এজনৰ আৰু নাপিত এজনৰ কামৰ মূল্য সমান।

(৩) শ্ৰমিকৰ জীৱনহে প্রকৃত জীৱন। নিজৰ জীৱিকাৰ বাবে প্রত্যেকেই শাৰীৰিক শ্ৰম কৰা নিত্যান্ত প্রয়ােজনীয়। মাটি চহাই জীৱিকা অর্জন কৰা শ্রমিক কৃষক আৰু নিজ হাতে শ্ৰম কৰা বাঢ়ৈ বা হস্তশিল্পীৰ জীৱনেই প্রকৃত শ্ৰমিকৰ জীৱন ।

(ঞ) শ্ৰমিকসকললৈ গান্ধীৰ চৰ্ত

(১) কেতিয়াও কোনাে পৰিস্থিতিত কোনাে ৰূপত হিংসাত্মক কার্য কৰিব নােৱাৰিব।

(২) ধর্মঘট কৰিব নােখােজা কোনাে শ্রমিকক কোনােৰূপে অত্যাচাৰ বা অসৎ আচৰণ কৰিব নােৱাৰিব

(3) ধর্মঘটৰ সময়ছােৱাত ভিক্ষা বা আনৰ সাহাৰ্যৰ ওপৰত কেতিয়াও নির্ভৰ কৰিব নােৱাৰিব ।

(৪) ধর্মঘট যিমান দীঘলীয়া নহওক লাগে ইয়াক দৃঢ়তাৰে চলাই যাব লাগিব আৰু ধর্মঘট চলি থকা সময়ছােৱাত আন কোনাে সদুপায়ে শ্ৰম কৰি জীৱিকা নির্বাহ কৰিব লাগিব।

(ট) কাৰাগাৰত গান্ধী

গান্ধীক সাতবাৰ কাৰাগাৰলৈ পঠোৱা হৈছিল। কিন্তু এবাৰ বিচাৰ হৈছিল। ন্যায়াধীশ মফিল্ডে বিচাৰ কৰি ছয়বছৰৰ বাবে কাৰাদণ্ডৰ আদেশ দিছিল কিন্তু ২২ মাহৰ পাছতে তেওঁক মুক্তি দিয়া হৈছিল। তেওঁ ভাৰতত মুঠ ২০৮৯ দিন আৰু দক্ষিণ আফ্রিকাত ২৪৯ দিন মুঠতে ২৩৩৮ দিন কাৰাগাৰত কটাইছিল।

(ঠ) অসহযােগ আন্দোলনৰ মূল কথা (১৯২০)

(১) চৰকাৰী উপাধি, চাকৰি, সভ্যপদ বর্জন (২) চৰকাৰী স্কুল-কলেজ বর্জন (৩) আইন-আদালত বর্জন (৪) বিলাতী বস্তু বর্জন (৫) মাদকদ্রব্য বর্জন (৬) খদ্দৰৰ প্রচলন

(ড) আইন অমান্য আন্দোলনৰ মূল কথা (১৯৩০) (১)

 সাগৰৰ পানীৰ লােণ প্রস্তুত কৰা (২) লোেন সম্পর্কীয় চৰকাৰী আইন অমান্য কৰা (ঢ) ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ মূলকথা (১৯৪২) ব্রিটিছ চৰকাৰে স্বইচছাৰে ভাৰত ত্যাগ কৰি নিজ দেশলৈ উভতি যাব লাগে। ভাৰতবাসীয়ে নিজে ভাৰতৰ শাসনকার্য চলােৱাৰ আৰু প্ৰতিৰক্ষাৰ ব্যৱস্থা ল’ব।

(ণ) গান্ধীৰ জীৱনৰ মূলমন্ত্র

 সত্য, দয়া, ক্ষমা, পৰােপকাৰ, ন্যায়।

 (ত) গান্ধীৰ জেলৰ সংগীসকল

(১) মৌলানা আজাদ (২) জৱাহৰলাল নেহৰু (৩) মতিলাল নেহেৰু (৪) গােপালকৃষ্ণ গােখলে (5) বল্লভভাই পেটেল (৬) পত্নী কস্তুৰবা (৭) মীৰাবেন।

(থ) মহাত্মা গান্ধীয়ে কোৱা যিবিলাক বাক্য বর্তমান মহৎ বাণী

হিচাপে ব্যৱহৃতঃ

(১) মানুহৰ হাতত অহিংসা শক্তিয়েই সর্বশ্রেষ্ঠ শক্তি। (২) অনাসক্ত কার্য শক্তিপদ, কাৰণ অনাসক্ত কার্যইঈশ্বৰৰ ভক্ত।

(৩) শৰীৰ, মন আৰু আত্মাৰ বিকাশ সাধনেই শিক্ষাৰ মূল লক্ষ্য হােৱা উচিত।

(৪) কোনােবাই কিবা কাম কৰি নিজৰ পতন হ’ব বুলি ভাবিলে অতি চেষ্টা কৰিলেও তেওঁ নিজকে আকৌ ওপৰলৈ তােলা বৰ টান হৈ পৰে।

(৫) প্রলােভনৰ উৰ্দ্ধত থাকিব পৰা জনেহে জীৱনক উপভােগ কৰিব পাৰে।

(৬) নিন্দাই মােক নীচ কৰিব নােৱাৰে। প্রশংসায়াে উচ্চ স্তৰলৈ নিব নােৱাৰে। মই যি আছে সেয়ে থাকিম।

(৭) স্বেচছাই নিজৰ দোষৰ কথা আনৰ আগত ব্যক্ত কৰি ভৱিষ্যতে তেনে নকৰিবলৈ শপত খােৱাটোহে সকলােতকৈ পৱিত্র প্রায়শ্চিত্ত ।

(৮) প্রেমবিহীন জীৱন, শলিতা নােহােৱা চাকিৰ দৰে।

(৯) নভবা-নিচিন্তাকৈ কোনাে প্রতিশ্রুতি নিদিবা। এবাৰ প্রতিশ্রুতি দিয়াৰ পাছত জীৱন দি হলেও তা পালন কৰিবা।

(১০) অন্তৰ পবিত্ৰ নহ’লে, ইন্দ্রিয় সংযম কৰিব নােৱাৰিলে শিক্ষিত বিদ্যান ব্যক্তি হ’ব নােৱাৰি।

(১১) ব্যক্তিগত জীৱনৰ সমষ্টিগত ত্যাগ দেশ গঠনৰ শ্রেষ্ঠতম আদর্শ।

(১২) মদপী গিৰীয়েক থকা ঘৈণীয়েকে জানে তেওঁৰ সংসাৰত কেনে অশান্তি আৰু ধ্বংসলীলা চলি আছে। ইতিহাসে প্রমাণ কৰিছে যে সুৰাপানৰ ফলতেই এখন সাম্রাজ্য কেনেকৈ ধ্বংসপ্রাপ্ত হয়। যি যদুবংশত শ্ৰীকৃষৰ জন্ম হৈছিল সেই যদুবংশ ধ্বংস হােৱাৰ একমাত্র কাৰণ সুৰাপান।

(১৩) লােকৰ দোষ ধৰাটো বুদ্ধিমানৰ কাম, কিন্তু নিজক পৱিত্র কৰাটো তাতােকৈ বুদ্ধিমানৰ কাম।

(১৪) কোনাে ঠাইত বহিবলৈ পালে সেই ঠাইৰ পৰা ভৱিষ্যতে কেতিয়াও নুঠো বুলি নেভাবিবা।

(১৫) যদি দেশৰ লাখ লাখ মানুহ দেশ গঠনৰ কামত অগ্ৰসৰ নহয়, তেন্তে স্বাধীনতা হৈ থাকিব এক সপােন আৰু অহিংসাই হওঁক অথবা সহিংসাই হওঁক সকলাে প্ৰকাৰৰ পথেই ৰুদ্ধ হ’ব।

(১৬) যাৰ অন্তৰ মলিন তেওঁ অদৃশ্য, যাৰ অন্তৰ সঁচা সঁচাকৈয়ে স্বচ্ছ তেওঁ বাহিৰত অস্বচ্ছ হ’ব নােৱাৰে।

(১৭) যাৰ দুই চকু কুটিল তেওঁ অন্ধ নহয়, যি নিজৰ দোষ ঢাকি ৰাখি আনৰ দোষ খুচৰি ফুৰে তেওঁহে প্রকৃততে অন্ধ।

(১৮) মানুহে আমাক অসন্তুষ্ট কৰিলে আমি সহযােগ কৰিবলৈ এৰিব লাগে।

(১৯) অহিংসা আৰু ক্ষমাৰ মাজত পার্থক্য তেনেই কম।

(২০) অহিংসা কেৱল ঋষি-মুনিৰ বাবে নহয়, ইজনতাৰ বাবেও। অহিংসা মানৱীয় ধর্ম, হিংসা পশুৰ ধর্ম।

(২১) ক্ৰোধত উন্মত্ত হৈ একো লাভ নাই। ক্ৰোধৰ পৰা আক্রোশৰ জন্ম হয় আৰু আক্রোশৰ পৰাই হিংসাত্মক ঘটনা ঘটে।

(২২) ভগৱানে কিছুমানক অস্পৃশ্য কৰি সৃষ্টি কৰিছে বুলি ভবাটো ভগৱানৰ নামত কলংক সনাহে হ’ব।

(২৩) ছাত্ৰসকলে দলীয় ৰাজনীতিত লিপ্ত হ’ব নােৱাৰে। সকলাে বিষয়ৰ কিতাপ পঢ়াৰ দৰে সকলাে দলৰ কথা তেওঁলােকে শুনিব পাৰে। কিন্তু তেওঁলােকৰ কাম হ’ল ইয়াৰ মাজৰ পৰা সত্যখিনি

গ্ৰহণ কৰি বাকীখিনি পৰিহাৰ কৰাটো। তেওঁলােকৰ কাৰণে এই কামেই উপযুক্ত।

(২৪) শিক্ষাৰদ্বাৰা মই শিশুৰ দেহ, মন আৰু আত্মাৰ সর্বতােমুখী বিকাশকে বুজে।

(২৫) স্বাক্ষৰতাই কেৱল শিক্ষাকেই নুবুজায়, সেয়ে মই শিশুৰ শিক্ষা এটি আৱশ্যকীয়া হস্তশিল্পৰদ্বাৰাইহে আৰম্ভ কৰিব বিচাৰাে, যাৰ ফলত প্রশিক্ষণৰ আৰম্ভণিতে উৎপাদন কৰিবও পাৰে।

(২৬) সত্যক জানিবলৈ চেষ্টা কৰা, ই তােমাক মুক্তি দিব। (২৭) ধর্ম নহলে কোনাে মানুহ জীয়াই থাকিব নােৱাৰে।

(২৮) প্রকৃত প্রেম মহাসাগৰৰ দৰে সীমাহীন, এই প্রেম এক অন্তৰৰ মাজত উঠা নমা কৰি আটাইবােৰ সীমা আৰু সীমান্ত অতিক্রম কৰি সমগ্ৰ জগতকে আৱৰি ধৰে।

(২৯) ঈশ্বৰে উচ্চ-নীচৰ চিন কেতবােৰ দি মানুহ সৃষ্টি কৰা নাই। জন্মৰ বিচাৰ কৰি মানুহক নীচ বা অস্পৃশ্য বুলি ক’বলৈ কোৱা শাস্ত্রই আমাৰ শ্রদ্ধাভক্তি লাভ কৰিব নােৱাৰে।

(৩০) আনক আঘাত নকৰা মানে অহিংসা নহয়। অহিংসা হল সর্বজীৱৰ প্রতি দয়া । মইশক ভাল পাওঁ। কিন্তু কু-প্রবৃত্তি প্রতিবােধ কৰোঁ।

(৩১) পাপী যিমান ডাঙৰ, সন্ন্যাসীও সিমানেই ডাঙৰ।

(৩২) প্রলােভনৰ উৰ্দ্ধত থাকিব পৰা জনেহে জীৱনক উপভােগ কৰিব পাৰে।

(৩৩) নীতিহীন ৰাজনীতি, কামত নলগােৱা সম্পত্তি , বিবেকহীন আনন্দ, চৰিত্রহীন জ্ঞান, নৈতিকতাহীন বাণিজ্য, মানৱতাহীন বিজ্ঞান আৰু ত্যাগহীন পূজা – এই নীতিবােৰ মহাদোষ।

(৩৪) যিবিলাক ৰিপুবিলাক দমন কৰিব পৰা নাই তেওঁৰদ্বাৰা কোনাে কাম নহয়।

(৩৫) মই যদি নাৰী হৈ জন্মগ্রহণ কৰিলােহেঁতেন তেন্তে পুৰুষে নাৰীক খেলৰ সামগ্ৰী হিচাপে গণ্য কৰি অহা ভ্রান্ত ধাৰণাৰ বিপক্ষে বিপ্লৱ কৰিলােহেঁতেন।

(৩৬) ভীৰুৰ দৰে জীয়াই থকাতকৈ বীৰৰ দৰে মৃত্যুবৰণ কৰায়েই শ্রেয়।

(৩৭) যি আনৰ সর্বনাশৰ চেষ্টা কৰে সি নিজৰেই সর্বনাশ মাতি আনে।

(৩৮) অহিংস যুদ্ধত তিৰােতাই পুৰুষৰ দৰে সমানে অংশগ্রহণ কৰিব পাৰে। অহিংস যুদ্ধৰ সৌন্দর্য এইখিনিতে।

(৩৯) যিজনে জীৱন ত্যাগ কৰিব পাৰে, সেইজনহে জীৱন ভােগ কৰিব পাৰে।

(৪০) পৱিত্ৰতাক যিসকল তিৰােতাই সর্বোত্তম ধর্ম বুলি জ্ঞান কৰে সেইসকলে তিৰােতাৰ কেতিয়াও সন্মান হানি হােৱাৰ ভয় নাই বুলি মই দৃঢ়তাৰে বিশ্বাস কৰোঁ।

(৪১) যি মাতৃয়ে ভালভাৱে লালন-পালন কৰি বুদ্ধিমান, স্বাস্থ্যবান সন্তান দেশক দিব পাৰে, সেই মাতৃয়ে সঁচাকৈয়ে দেশৰ প্রকৃত সেৱা কৰে।

(৪২) তিৰােতা ত্যাগৰ প্রতিমূর্তি। শুদ্ধ অন্তৰেৰে কাম কৰিলে তেওঁলােকে অসাধ্য সাধন কৰিব পাৰে।

(৪৩) ৰাইজৰ সেৱাত সম্পূর্ণ আত্মনিয়ােগ কৰিবলৈ হ’লে ব্রহ্মচর্য পালন কৰা উচিত।

(৪৪) যেতিয়া এজন লােক আদৰ্শৰ পিছত মৰে, তেতিয়া তেওঁক কোনােৱে বাধা দি ৰাখিব নােৱাৰে।

(৪৫) সত্যক কেতিয়াও ঢাকি ৰাখিব নালাগে, কাৰণ সত্যই অন্ধকাৰক ঘৃণা কৰে

(৪৬) জাবৰ সাৰিলে যিদৰে ঠাইডােখৰ পৰিষ্কাৰ হয়, তেনেকৈ ভুল স্বীকাৰ কৰিলে আগতকৈয়াে অন্তৰ শুদ্ধ হয়।

(৪৭) বাহুবলৰ ওপৰত প্ৰকৃত শক্তি নির্ভৰ নকৰে, ই নিৰ্ভৰ কৰে অদমনীয় ইচ্ছাশক্তিৰ ওপৰতহে।

(৪৮) খেতিয়কেহে আমাৰ দেশৰ মুক্তি সাধিব পাৰিব। উকীল, চিকিৎসক, চহকী জমিদাৰসকলে নহয়।

(৪৯) তিৰােতাই নিজৰ লাজ ঢাকি ৰাখিব নােৱাৰে কিন্তু পুৰুষে কৃতকার্যতাৰে নিজৰ পৰা কাম লুকাই ৰাখিব পাৰে।

(৫০) সতীত্বক কৃত্রিমভাৱে বাকচত ভৰায় ৰাখিব নােৱাৰি। সতীত্ব আৰােপ কৰিবও নােৱাৰি, পর্দাৰে আৱৰি থৈ সতীত্বক ৰক্ষা কৰিব নােৱাৰি। সতীত্ব মানুহৰ ভিতৰুৱা বস্তু।

(৫১) বিয়া যদি এটা পৱিত্ৰ অনুষ্ঠান হয় আৰু বিয়া নতুন জীৱনৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ হ’বলৈ হ’লে বিয়া হ’রলগীয়া ছােৱালীবিলাকৰ পূর্ণ বিকাশ হ’ব লাগিব। জীৱনসঙ্গী নির্বাচন কৰাত তেওঁলােকৰ হাত থাকিব লাগিব। তেওঁলােকৰ কাৰ্যৰ পৰিণামক তেওঁলােকে ভালকৈ উপলব্ধি কৰিব পাৰিব লাগিব।

(৫২) আৱশ্যকতকৈ বেছি ৰখাটো পাপ।

You also Read

• ভগৎ সিং ৰ জীৱনী
• মণিৰাম দেৱান
• নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু
• মহাত্মা গান্ধী- ধনেশ্বৰ ডেকা
• Rosona Bichitra by Dhormo Shing Deka
• Something I collected from Wikipedia

Learning, Awareness and Education is the purpose of this Blog/Website.

If any mistake or error please kindly inform us ,  thanks

One thought on “ Life History of Mahatma Gandhi in Assamese ”

Leave a reply cancel reply.

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Subscribe Now! Get features like

• Latest News
• Entertainment
• Real Estate
• RR vs KKR Live Score
• SRH vs PBKS Live Score
• Lok Sabha Election 2024
• My First Vote
• RR vs KKR Live
• SRH vs PBKS Live
• IPL 2024 Schedule
• IPL Points Table
• IPL Purple Cap
• IPL Orange Cap
• The Interview
• Web Stories
• Virat Kohli
• Mumbai News
• Bengaluru News
• Daily Digest
• Election Schedule 2024

Gandhi’s four visits to Assam

Travelogue: the mahatma sought to learn the state’s history. he also imparted lessons on political maturity..

On the birth centenary of Gandhi, an Assamese anthology on Gandhi’s four trips to Assam was published. Aptly titled Mahatma in Assam and brilliantly curated by two Gandhians, Omeo Kumar Das and Liladhar Barua, one can learn much from it about Gandhi’s tryst with Assam. Of his four visits, the first and last stood out distinctly for their political importance. Gandhi’s first visit in August 1921 had an electrifying impact in this frontier province. Its saga of anti-imperial resistances had not yet caught the imagination of most Indians.

Even before Gandhi arrived in Assam, his call for Non Cooperation had created havoc for the European tea planters. The life of the tea plantation workers had taken a turn for the worse. The raging movement inspired them to desert their ruthless planters. Some tea gardens witnessed massive exodus of workers. In southern Assam, things had turned violent. While some workers could escape to their distant villages, most were unlucky; they were caught and ruthlessly punished by the police. Their pains compelled the politically conscious workers of railway and steamer companies in Eastern Bengal to strike in solidarity.

Though sceptical of such political strikes, Gandhi carefully wrote his views in Young India ( YI ). He reproduced a passage from a speech by CF Andrews about the starving workers’ refusal to touch “the steaming cooked rice” provided by the government. Condemning the Bengal government and the planters for their brutality, Gandhi saluted the moral courage of the workers. However, he did not endorse the actions of either the workers or the planters. One planter retaliated by writing a long letter to Gandhi, which was also published in YI . This planter took pride in his divine wisdom to alleviate “the sufferings” of the workers. In a rejoinder, the wittier Gandhi reminded the planter that he was nothing more than a “kind cattle-keeper” and that the planters’ ploys were nothing but to keep the worker as a “serf for ever”.

Gandhi was accompanied by, among others, Krishna Das whose Seven Months with Mahatma Gandhi: Being an Inside View of the Indian Non Co-operation Movement of 1921-22 (published in 1928) is one of the finest accounts of Gandhi’s first visit to Assam. Gandhi was received on the bank of the Brahmaputra by thousands of cheering people led by several eminent Assamese public figures, including Nabin Chandra Bardoloi and Tarunram Phukan. They would now have to help Gandhi to make him familiar with Assam’s rich natural and literary heritage and also with its industrious population.

For the next two days, Gandhi stayed with Tarunram Phukan, a leading Congressman, the first Assamese barrister, and also a skilled hunter. That evening, Gandhi spoke to a gathering of no fewer than 25,000 people. Gandhi’s speech in Hindi was translated into Assamese by Phukan. As the end, Gandhi asked the crowd to throw the foreign garments that they were wearing into the fire. He himself lit one small heap. A frenzy seized the entire crowd and they consigned whatever they wore to the flames. Das conceded that his “pen fails to portray the fit of divine enthusiasm that seized the audience”.

Gandhi’s public speech next day had an unusual subject. Years earlier, in Hind Swaraj (a book he wrote in 1909) he inadvertently described the Assamese as a wild and savage tribe. Gandhi now offered a public apology for being a poor student of history and for being so little read about the region.

Gandhi then travelled to several other towns. His train journey to Silchar through the stunning mountainous route was full of excitement. He could see the province’s wonders: its ancient heritage, the magnificent Brahmaputra, “blessings” of annual floods (as Gandhi put it), monsoon, plants, crops, and accounts of opium smoking. Gandhi was bowled over by Assam’s scenic beauty. That landscape would even inspire Mahadev Desai, Gandhi’s secretary, to write poems. He learnt about the varieties of cotton, silk and dye produced there. The Assamese skill of weaving touched him deeply. Of the many treasures that were shown to him, Gandhi was greatly impressed by Hastividyarnava , an 18th century illustrated elephant treatise. Everywhere he went, he spoke to Assamese men and women and even the Marwari merchants, who had monopoly over trade. At Dibrugarh, the centre of Assam’s plantation world, Gandhi met the planters, the actual rulers of Assam. Garden workers sneaked into the meeting, an otherwise impossible scenario.

Gandhi made another three short trips in 1926, 1934 and 1946. Those were more organisational. But by 1946, Gandhi had to handle Assam’s domestic political misfortunes with political maturity. Assam was unsure about her own political future; the air was also thick with communal polarisation. When the British Cabinet Mission plan created a political imbroglio, Gandhi sided with Assam and asked the people to remain steadfast.

Meanwhile, Assam’s Gopinath Bardoloi-led Congress government created an extraordinary political and humanitarian crisis by evicting recent settlers from East Bengal. These large-scale evictions had moderate sanctions from Gandhi. On January 22, 1947, at a prayer meeting in the North-Western Frontier Province, Gandhi was asked about these evictions. Holding in mind Gandhi’s views on Hindu-Muslim unity, that was a tricky question. Asserting that this was not a Hindu-Muslim question, Gandhi reiterated that he could not endorse any forcible occupation of government lands. He admitted that his views were based on whatever he had seen in Assam in 1946. However, Gandhi acknowledged that the Assam government would be “guilty of crime against humanity” if it had indeed evicted lawful residents. He also expressed his readiness to hear another perspective so that he could even advise an impartial commission of enquiry. None of these happened during Gandhi’s lifetime.

(Arupjyoti Saikia is a professor history at Indian Institute of Technology, Guwahati)

• Gandhi 150 Years On

IPL 2024 Coverage

Join Hindustan Times

Create free account and unlock exciting features like.

• Terms of use
• Privacy policy
• Weather Today
• HT Newsletters
• Subscription
• Print Ad Rates
• Code of Ethics

• IPL Live Score
• T20 World Cup Schedule
• IPL 2024 Auctions
• T20 World Cup 2024
• Cricket Teams
• Cricket Players
• ICC Rankings
• Cricket Schedule
• T20 World Cup Points Table
• Other Cities
• Income Tax Calculator
• Budget 2024
• Petrol Prices
• Diesel Prices
• Silver Rate
• Relationships
• Art and Culture
• Taylor Swift: A Primer
• Telugu Cinema
• Tamil Cinema
• Board Exams
• Exam Results
• Competitive Exams
• BBA Colleges
• Engineering Colleges
• Medical Colleges
• BCA Colleges
• Medical Exams
• Engineering Exams
• Horoscope 2024
• Festive Calendar 2024
• Compatibility Calculator
• The Economist Articles
• Lok Sabha States
• Lok Sabha Parties
• Lok Sabha Candidates
• Explainer Video
• On The Record
• Vikram Chandra Daily Wrap
• EPL 2023-24
• ISL 2023-24
• Asian Games 2023
• Public Health
• Economic Policy
• International Affairs
• Climate Change
• Gender Equality
• future tech
• Daily Sudoku
• Daily Crossword
• Daily Word Jumble
• HT Friday Finance
• Explore Hindustan Times
• Privacy Policy
• Terms of Use
• Subscription - Terms of Use

Essay on Mahatma Gandhi – Contributions and Legacy of Mahatma Gandhi

500+ words essay on mahatma gandhi.

Essay on Mahatma Gandhi – Mahatma Gandhi was a great patriotic Indian, if not the greatest. He was a man of an unbelievably great personality. He certainly does not need anyone like me praising him. Furthermore, his efforts for Indian independence are unparalleled. Most noteworthy, there would have been a significant delay in independence without him. Consequently, the British because of his pressure left India in 1947. In this essay on Mahatma Gandhi, we will see his contribution and legacy.

Contributions of Mahatma Gandhi

First of all, Mahatma Gandhi was a notable public figure. His role in social and political reform was instrumental. Above all, he rid the society of these social evils. Hence, many oppressed people felt great relief because of his efforts. Gandhi became a famous international figure because of these efforts. Furthermore, he became the topic of discussion in many international media outlets.

Mahatma Gandhi made significant contributions to environmental sustainability. Most noteworthy, he said that each person should consume according to his needs. The main question that he raised was “How much should a person consume?”. Gandhi certainly put forward this question.

Furthermore, this model of sustainability by Gandhi holds huge relevance in current India. This is because currently, India has a very high population . There has been the promotion of renewable energy and small-scale irrigation systems. This was due to Gandhiji’s campaigns against excessive industrial development.

Mahatma Gandhi’s philosophy of non-violence is probably his most important contribution. This philosophy of non-violence is known as Ahimsa. Most noteworthy, Gandhiji’s aim was to seek independence without violence. He decided to quit the Non-cooperation movement after the Chauri-Chaura incident . This was due to the violence at the Chauri Chaura incident. Consequently, many became upset at this decision. However, Gandhi was relentless in his philosophy of Ahimsa.

Secularism is yet another contribution of Gandhi. His belief was that no religion should have a monopoly on the truth. Mahatma Gandhi certainly encouraged friendship between different religions.

Get the huge list of more than 500 Essay Topics and Ideas

Legacy of Mahatma Gandhi

Mahatma Gandhi has influenced many international leaders around the world. His struggle certainly became an inspiration for leaders. Such leaders are Martin Luther King Jr., James Beve, and James Lawson. Furthermore, Gandhi influenced Nelson Mandela for his freedom struggle. Also, Lanza del Vasto came to India to live with Gandhi.

The awards given to Mahatma Gandhi are too many to discuss. Probably only a few nations remain which have not awarded Mahatma Gandhi.

In conclusion, Mahatma Gandhi was one of the greatest political icons ever. Most noteworthy, Indians revere by describing him as the “father of the nation”. His name will certainly remain immortal for all generations.

Essay Topics on Famous Leaders

• Mahatma Gandhi
• APJ Abdul Kalam
• Jawaharlal Nehru
• Swami Vivekananda
• Mother Teresa
• Rabindranath Tagore
• Sardar Vallabhbhai Patel
• Subhash Chandra Bose
• Abraham Lincoln
• Martin Luther King

FAQs on Mahatma Gandhi

Q.1 Why Mahatma Gandhi decided to stop Non-cooperation movement?

A.1 Mahatma Gandhi decided to stop the Non-cooperation movement. This was due to the infamous Chauri-Chaura incident. There was significant violence at this incident. Furthermore, Gandhiji was strictly against any kind of violence.

Q.2 Name any two leaders influenced by Mahatma Gandhi?

A.2 Two leaders influenced by Mahatma Gandhi are Martin Luther King Jr and Nelson Mandela.

Customize your course in 30 seconds

Which class are you in.

• Travelling Essay
• Picnic Essay
• Our Country Essay
• My Parents Essay
• Essay on Favourite Personality
• Essay on Memorable Day of My Life
• Essay on Knowledge is Power
• Essay on Gurpurab
• Essay on My Favourite Season
• Essay on Types of Sports

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Download the App

• Growth & Development
• Play & Activities
• Life Skills
• Play & Learning
• Learning & Education
• Rhymes & Songs
• Preschool Locator

Essay on Mahatma Gandhi In English for Students and Children

Key Points To Remember When Writing An Essay On Mahatma Gandhi

10 lines on mahatma gandhi in english, paragraph on mahatma gandhi, short essay on mahatma gandhi in english, long essay on mahatma gandhi in english, major movements of mahatma gandhi, what will your child learn from an essay on mahatma gandhi, interesting facts about mahatma gandhi for kids.

Mahatma Gandhi is a popular historical figure. He is known as the father of our nation and is well-regarded by all the citizens of the country and people worldwide. Most Indian children are familiar with Gandhiji and learn about his contribution to the Indian freedom struggle in school. Students may be asked to write an essay on Gandhiji as a class exercise or for a test or competition. For this assignment, they will need to learn and remember facts about his life and how he fought for India’s independence. This may sound challenging for some children, but with guidance, they will be able to write this essay on their own. Here is an essay on Mahatma Gandhi for classes 1, 2 and 3 that will help school children with their assignments.

Writing an essay includes preparation and strategies. To begin with an essay, we need to understand the topic of the essay. When we are aware of the topic of the essay, we can write the essay easily. Whether you are planning to write a small essay, a long essay, or just a few lines about Mahatma Gandhi, gathering information firsthand will help you a lot. You begin your essay by giving an introduction of Mahatma Gandhi, his place of birth, his life and about his personal life. Next, you can talk about his professional life, his studies and achievements, and what contributions he made to the nation’s independence. Finally, you can conclude the essay with how his life teachings inspire today’s generations and how you can still use those teachings in today’s life and influence others.

The essay about Mahatma Gandhi is slightly different from essays on general topics. For these kinds of topics, children need to remember accurate facts and weave a good narrative. If you are looking for good facts and figures in the form of some lines on Mahatma Gandhi, then the following is for you. Here are some important points to remember:

Before starting the essay, it is important to remember facts such as names, places, events and dates accurately.

For short essays, stick to facts about Gandhi and do not dive deep into any specific topics.

For longer essays, start the introduction about the importance of the man in Indian history.

Talk about his early life and work and transition to the ideology of Gandhiji.

Finally, end the essay with his impact on the nation and how he inspired people.

Children of lower primary classes may be asked to write a short essay on Mahatma Gandhi. They can start by jotting down the facts they remember about him and writing them in simple sentences. Students will have to memorise a few dates and facts to be able to write this essay. Below are the top ten factual lines about Mahatma Gandhi that will help you write a perfect essay on Gandhiji, the national personality:

Mahatma Gandhi is well-known as a freedom fighter and the father of our nation. He is popularly called Bapu.

He was born in Porbandar, Gujarat on October 2, 1869.

His father’s name was Karamchand Gandhi, and his mother’s name was Putlibai Gandhi.

Gandhiji was married to Kasturba Kapadia.

He went to London to pursue his higher education.

He worked in South Africa as a civil rights activist and fought against racial discrimination.

In 1915 he started the Indian National Congress party.

Gandhiji was a firm believer in ahimsa , which means non-violence, and followed the path of satya vachan, which means being truthful.

As a leader of the freedom struggle, he began his first anti-British movement in 1917.

He was shot to death on January 30, 1948.

Before we begin with an essay in 100 or 200 words, we should first practice with paragraph writing. This is why we bring you a short paragraph on Mahatma Gandhi. Let’s look at the paragraph on this national personality.

Mahatma Gandhi, born on October 2, 1869, in Porbandar, India, is one of India’s most iconic historical figures. He has several monikers, such as ‘the Father of the Nation’, ‘Bapu’ , ‘Mahatma’, ‘Rashtrapita’ , and many more. Gandhiji is popular for his non-violence (Ahimsa) and civil disobedience philosophy. He is also known for his simplicity, truthfulness, and dedication to social justice. Lakhs of people joined Mahatma Gandhi in his journey to free India from the colonial rule. He and his supporters organised movements like the Dandi March (Salt March) and the Quit India Movement, which eventually led to India’s independence in 1947. He was assassinated on January 30, 1948, but his principles and message endure as a beacon of hope and unity.

When asked to write a short essay on Mahatma Gandhi, students can list the highlights they remember about Gandhiji’s life and weave them into a paragraph. Here is a sample essay on Mahatma Gandhi in 200 words:

Mohandas Karamchand Gandhi is the most popular historical figure in the nation. He was born in Porbandar, Gujarat, on October 2, 1869. His family was affluent, and he had a good reputation as a quiet-natured boy. He went to London for his higher education, where he studied law and became a Barrister. He practised law at the Bombay High Court upon his return to India.

Gandhiji later moved to South Africa to work but soon lost interest in law. Instead, he joined hands with the natives there to start satyagraha – a non-violent protest against the oppression of the Europeans. He soon returned to India and joined the struggle for independence from British rule.

He was a simple man who taught simplicity and self-reliance to the people in India. He encouraged them to boycott foreign goods and make their own swadeshi goods. He was loved and respected by people of all communities.

As a freedom fighter, Gandhi was a man of firm conviction. During his freedom struggle, the British had put him in jail several times, where he endured extreme hardships. To honour his role in the freedom struggle, his birthday is observed as a national holiday to pay homage to him and all others who stood with him.

A long essay on Gandhi requires students to know and remember several details on his life and write them with a good narrative. Writing a Mahatma Gandhi essay in English in 500 words and more is not a difficult task. Here is a sample essay for class 3 students on Mahatma Gandhi:

Mohandas Karamchand Gandhi, also called Mahatma Gandhi, is the father of our nation. He was a freedom fighter, national leader, and social reformer who worked tirelessly to make India independent. Famous poet Rabindranath Tagore gave him the title of Mahatma. In Sanskrit, ‘Mahatma’ means ‘Great Soul’. He was given this name for his non-violent approach to the freedom movement, contributions to social reform, and convictions to lead a simple life. Since his time, Gandhiji and his philosophy have inspired all social reform movements.

Birth And Childhood

Mahatma Gandhi, aka Mohandas Karamchand Gandhi, was born on 2 October 1869 in the small town of Porbandar, Gujarat. His father, Karamchand Uttamchand Gandhi, was the Diwan of Porbandar and Rajkot and also a court official in Porbandar. Born to a religious woman, Putlibai Gandhi, Mahatma Gandhi became one of the top representatives in India’s struggle for independence from British colonial rule, known for his philosophy of non-violence (Ahimsa) and civil disobedience.

Marriage And Education

Gandhiji was raised with simplicity, although he was from an affluent family. He was a firm believer in non-violence, which was reflected in his approach to anything he did. Gandhiji went to England in 1888 to study law and become a barrister. After Gandhiji moved to Africa as a lawyer, he soon quit his profession to join the local people in their struggle against European oppression. He spent 20 years fighting discrimination in South Africa before returning to India.

Contribution To India’s Independence

The people who followed him loved his ideology of ‘ Ahimsa ‘ or non-violence. He realised early on that there was a great force in the philosophy of non-violence at a mass level for the freedom movement. He believed in self-reliance and made his own clothes, which started the ‘ Khadi movement’. He urged Indians to boycott foreign products and make their own instead to increase self-reliance. The British put him in jail many times because of his strong stand.

His efforts, combined with the sacrifices of all freedom fighters, were successful, and India gained independence. Mahatma Gandhi and his non-violent approach have been appreciated throughout history, and he became a global role model. His legacy extends beyond India’s borders, inspiring movements for civil rights, freedom, and social change worldwide. Bapu’s teachings and practices continue to be a model of inspiration for those advocating peace, justice, and human rights. He will continue to inspire people everywhere to build a better and more just world for generations to come.

Mahatma Gandhi led several successful campaigns and movements in his time to achieve independence from the colonial government, Let’s talk about some of the major movements of Gandhiji in detail:

1. Champaran and Kheda Satyagraha (1917 – 1918)

Gandhi’s early Satyagrahas (non-violent resistance) in Champaran and Kheda addressed issues faced by indigo and cotton farmers, respectively. Due to meagre agriculture production and crop failure due to unfavourable weather along with high taxation, the situation of farmers deteriorated drastically. Along with farmers and several supporters, Mahatma Gandhi started protests and strikes that eventually led to the British noting the farmers’ demands and doing what was needful for them.

2. Khilafat Movement (1919)

Mahatma Gandhi supported the Khilafat Movement, started by Ali brothers in Turkey against the unfair treatment of Turkey after the First World War, which aimed to protect the Ottoman Empire’s caliphate. He presided over the All India Conference in Delhi and even returned the awards he achieved in the British Empire’s South Africa. He came to the limelight of many Indians for his doings against the British empire, which eventually strengthened his position as a national leader.

3. Non-Cooperation Movement (1920)

The Civil Disobedience Movement aimed to fight unjust laws peacefully with the assistance from the Congress. Under the leadership of Gandhiji, several Indians refused to obey certain British laws and pay taxes. People began boycotting British goods and services, which resulted in mass arrests and heightened global awareness. However, after the Chauri Chaura incident with the killing of 23 police officers, Gandhiji put a stop to the movement.

4. Civil-Disobedience Movement (1930)

The Non-Cooperation Movement aimed at the boycotting of British institutions, schools, and goods by Indians. Several students dropped out of college, and many government employees quit their British jobs. People also boycotted imported clothing, refused to pay taxes, held protests, etc. Millions of people supported and participated in this movement, and it marked a turning point in India’s fight for independence.

5. Quit India Movement (1942)

The Quit India Movement in 1942 finally demanded to put an immediate end to British rule in India. Gandhiji started this movement on August 8, 1942, during World War II, calling it “Quit India”. Because of this movement, several representatives of the Indian National Congress were arrested by the British government, eventually leading to widespread protests and strikes. In the end, the British government decided to surrender control to India and exit from India.

Writing about Mahatma Gandhi in a school essay is an important assignment for children. Being one of India’s most regarded historical personalities, it is beneficial for them to learn about his life and role in India’s freedom struggle for academics and as a proud citizen of the country. This topic is more factual, so students will have to write based on their knowledge rather than their feelings or imagination. In this essay, children will learn how to memorise facts and write a composition on them for exams and assignments. They will learn how to weave a good story about a person in history and explain the relevance to the present.

Here are some facts about Mahatma Gandhi that will surely help your kids:

Although Mahatma Gandhiji’s real name is Mohandas Karamchand Gandhi, people across the nation address him as ‘Bapu’ in Gujarati, as it is entitled as the ‘Father of the Nation.’

Before fighting for India’s independence, Mahatma Gandhi worked as a barrister.

Albert Einstein admired Gandhiji very much. After Bapu’s death, the scientist quotes, ‘Generations to come will scarce believe that such a one as this ever in flesh and blood walked upon this earth.’

Gandhiji followed a simplistic life and wore hand-spun khadi cloth.

Mahatma Gandhi had four children – Manilal, Harilal, Devdas, and Ramdas.

There are several roads and streets named in honour of Gandhiji.

In 1930, Bapu was accredited with the Time Magazine Man of the Year.

To date, Indian currency notes bear the photo monogram of Mahatma Gandhi.

Inspired by Gandhiji’s non-violence philosophy, Martin Luther fought for civil rights peacefully in the United States.

On January 30, 1948, Mahatma Gandhi was tragically assassinated by a man named Nathuram Godse.

1. How did Gandhi’s Philosophy Influence Other Leaders?

Gandhiji’s philosophy of non-violence (Ahimsa) and peaceful protests have a profound influence on leaders across the world. Martin Luther King Jr. Adopted Gandhiji’s principles to fight against racial segregation and discrimination peacefully in the United States. Similarly, Nelson Mandela from South Africa took inspiration from Mahatma Gandhi’s principles to seek justice against apartheid and racial oppression. Nobel laureate Aung San Suu Kyi took Gandhi’s non-violence philosophy as a role model for her campaign for democratic reforms and human rights. Other world leaders who took inspiration from Mahatma Gandhi include Desmond Tutu (South Africa), Lech Wałęsa (Poland), Cesar Chavez (USA), and more.

2. How can Gandhi’s Ideals be Applied in Today’s World?

Children can adopt the philosophies of non-violence (ahimsa), truthfulness (satya), self-discipline (tapasya), and service to others (seva) from Gandhiji. Children can learn to always speak the truth, be kind to people, and always lend a helping hand to people in need.

3. What are Some Famous Books Written by Mahatma Gandhi?

‘ My Experiments With Truth’ is a renowned autobiography penned by Mahatma Gandhi. Other popular books written by him include ‘The Young India’, ‘Hind Swaraj’, and India of My Dreams.’

Gandhi Jayanti Essay for Kids Essay On ‘Pandit Jawaharlal Nehru’ for Children Sardar Vallabhbhai Patel Essay in English for Kids

• Essays for Class 1
• Essays for Class 2
• Essays for Class 3

5 Recommended Books To Add To Your Child’s Reading List and Why

5 absolute must-watch movies and shows for kids, 15 indoor toys that have multiple uses and benefits, leave a reply cancel reply.

Log in to leave a comment

Most Popular

The best toys for newborns according to developmental paediatricians, the best toys for three-month-old baby brain development, recent comments.

FirstCry Intelli Education is an Early Learning brand, with products and services designed by educators with decades of experience, to equip children with skills that will help them succeed in the world of tomorrow.

The FirstCry Intellikit `Learn With Stories` kits for ages 2-6 brings home classic children`s stories, as well as fun activities, specially created by our Early Learning Educators.

For children 6 years and up, explore a world of STEAM learning, while engaging in project-based play to keep growing minds busy!

Build a love for reading through engaging book sets and get the latest in brain-boosting toys, recommended by the educators at FirstCry Intellitots.

Our Comprehensive 2-year Baby Brain Development Program brings to you doctor-approved toys for your baby`s developing brain.

Our Preschool Chain offers the best in education across India, for children ages 2 and up.

©2024 All rights reserved

• Privacy Policy
• Terms of Use

Welcome to the world of Intelli!

We have some FREE Activity E-books waiting for you. Fill in your details below so we can send you tailor- made activities for you and your little one.

Parent/Guardian's Name

Child's DOB

What would you like to receive other than your Free E-book? I would like information, discounts and offers on toys, books and products I want to find a FirstCry Intellitots Preschool near me I want access to resources for my child's development and/or education

Welcome to the world of intelli!

FREE guides and worksheets coming your way on whatsapp. Subscribe Below !!

THANK YOU!!!

Here are your free guides and worksheets.

Customer Reviews

• Our process
• Words to pages
• Pages to words

1035 Natoma Street, San Francisco

This exquisite Edwardian single-family house has a 1344 Sqft main…

• How it Works
• Top Writers

Finished Papers

What if I’m unsatisfied with an essay your paper service delivers?

Testimonials

Paper Writing Service Price Estimation

Adam dobrinich.

The first step in making your write my essay request is filling out a 10-minute order form. Submit the instructions, desired sources, and deadline. If you want us to mimic your writing style, feel free to send us your works. In case you need assistance, reach out to our 24/7 support team.

What's the minimum time you need to complete my order?

Finished Papers